ارزیابی شاخص ‎های کیفیت منظر عمومی شهری

منظر شهری به عنوان بخشی از سیمای شهر، نقش کلیدی را در ارتقای کیفیت زندگی شهری ایفا می کند و در صورت برخورداری از کیفیت مطلوب، می تواند سهم خود را در شکل دهی به پایداری اجتماعی و همبستگی های شهری به خوبی ایفا نماید. امروزه عدم رعایت شاخص های کیفی در این گونه فضاها لزوم توجه بیش از پیش در این زمینه را به وضوح مشخص می سازد. پژوهش مورد نظر بر آن است تا با ارزیابی کیفی پارک‎های منطقه ای تبریز، مشکلات و کاستی‎های موجود را شناسایی نموده و راهکارهای مناسب و کاربردی را در جهت بهینه سازی آن در اختیار مدیران و طراحان شهری قرار دهد. روش گردآوری داده‎ها براساس پرسشنامه و توزیع آن بین 300 نفر از بازدیدکنندگان پارکها بود. پس از تکمیل پرسشنامه، از روش‎های توصیفی، تحلیلی، و هم چنین مقایسه میانگین‎ها از طریق آزمون چندنمونه ای با استفاده از نرم افزار SPSS19 برای بررسی سوالات تحقیق استفاده شد. نتایج نشان داد میزان کیفیت مولفه‎ها و زیر مولفه‎های پارک‎های منطقه ای در حالت کلی متفاوت می باشد. بر اساس نتایج، دسترسی (07/3=میانگین، 907/0=انحراف معیار)، و جامعه پذیری (05/3=میانگین، 697/0=انحراف معیار)، بالاترین اولویت را در کیفیت پارکهای منطقه ای داشتند و فعالیت‎ها، آسایش و منظر پس از آنها به ترتیب در رتبه‎های بعدی قرار داشتند. در زیر مولفه‎ها نیز محیط زیست واجد بالاترین کیفیت بود و گروه‎های اجتماعی، دسترسی به پارک، امنیت، دیدارگاه بودن، انواع فعالیت‎های اجتماعی، مبلمان و امکانات به ترتیب دارای رتبه‎های بعدی بودند. پارک گلستان بهترین دسترسی و جامعه پذیری را دارا بود و در عین حال از نظر فعالیت‎ها و کیفیت برنامه ریزی پارک شمس بالاترین اولویت را داشت. در نظر گرفتن دسترسی و جامعه پذیری می تواند باعث افزایش کیفیت پارکهای منطقه ای گردد.