جایگشت عرصه‎ های بینابین بر حصول رضایت در مجموعه های زندگی جمعی مبتنی بر اصلاح رفتارهای نامطلوب زیستی (مطالعه موردی: شهرک مهرگان قزوین)

عرصه های بینابین واقع شده در میان مجموعه بلوک های مسکونی نقش نسبتا مهمی در کنترل، کاهش و اصلاح رفتارهای نامطلوب ساکنین و پیدایش مفهوم رضایت از محیط را دارا می باشند. ضرورت انجام این پژوهش به دلیل تاثیرات منفی سطح رفتاری ساکنین بر دامنه زندگی جمعی حایز اهمیت می باشد. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر عرصه‎های بینابین بر کنترل و اصلاح نسبی رفتارهای نامطلوب زیستی و به دنبال آن دستیابی به مفهوم رضایت محیطی در مجموعه‎های جمعی مسکونی ارزان قیمت می باشد. روش پژوهش در تدوین این تحقیق اکتشافی- تحقیقی می باشد. روش گردآوری داده ها مبتنی بر مصاحبه‎های ساختار یافته، مشاهدات عینی پژوهشگران و مطالعه منابع دست اول و فرادستی می باشد. نتایج و یافته‎های حاصل از پژوهش نشان می دهد که در صورت بازطراحی و تقویت نقش کمی و کیفی عرصه‎های بینابین امکان دستیابی نسبی به مفهوم رضایت در مجموعه‎های زندگی جمعی و به طور خاص ارزان قیمت از منظر رفتارشناسانه وجود دارد.