پیش بینی تغییرات پراکنش جغرافیایی گونه مرتعی Alopecurus textilis Boiss بر پایه رویکرد اجماعی تغییر اقلیم در استان مازندران

تغییر اقلیم نقش مهمی در پراکنش گونه های گیاهی دارد. مدل های آماری پراکنش گونه ای (SDMs)، به طور گسترده ای برای پیش بینی تغییرات توزیع گونه ها تحت سناریو های تغییر اقلیم استفاده می شوند. در مطالعه حاضر پراکنش گونه Alopecurus textilis در شرایط حال حاضر و آینده (2050) تحت اثر اقلیم و دو سناریوی RCP 4.5 و RCP 8.5 با سری داده مدل های گردش عمومی BCC-CSM1-1،CCSM4 و MRI-CGCM3 و با استفاده از پنج مدل پراکنش گونه ای شامل مدل خطی تعمیم یافته، مدل جمعی تعمیم یافته، تحلیل طبقه بندی درختی، مدل رگرسیون تقویت شده و روش جنگل تصادفی در استان مازندران بررسی شد. به این منظور، تعداد 92 داده حضور گونه با استفاده از سیستم موقعیت یاب جهانی (GPS) ثبت شد و همراه با لایه های عوامل محیطی شامل شش متغیر زیست اقلیمی و دو متغیر فیزیوگرافی در مدل سازی مورد استفاده قرار گرفتند. از بین متغیر های محیطی به ترتیب میانگین دمای خشک ترین فصل سال، تغییرات فصلی بارندگی، مجموع بارندگی گرم ترین فصل سال و مجموع بارندگی سرد ترین فصل سال بیشترین تاثیر را در مطلوبیت رویشگاه این گونه داشتند. ارزیابی مدل سازی نشان داد که مدل جنگل تصادفی و رگرسیون تقویت شده نسبت به سایر مدل ها پیش بینی قابل اعتماد تری برای تعیین رویشگاه اقلیمی داشتند. تغییر مقدار رویشگاه های مناسب برای این گونه، بر مبنای شرایط حال حاضر نشان داد که تحت سناریوهای انتشار RCP 4.5 و RCP 8.5 به ترتیب حدود 25/22 و 22/36 درصد، از مساحت اراضی دارای تناسب اقلیمی برای گونه، تا سال 2050 کاسته می شود. نتایج پژوهش حاضر می تواند ابزاری کارآمد برای حفاظت از تنوع زیستی، مدیریت اکوسیستم و برنامه ریزی برای استقرار مجدد گونه تحت سناریوهای تغییر اقلیم آینده باشد.