فارماکوژنومیک گلی بن کلامید در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2: یک مرور نظام مند

از جمله پرمصرف ترین داروهای ضد دیابت، سولفونیل اوره ها هستند که اغلب به عنوان یکی از داروهای خط اول درمان دیابت نوع 2 مورد استفاده قرار می گیرند. با توجه به تاثیر ساختار ژنتیکی بیمار بر پاسخ دارویی (پزشکی فردی)، شناسایی تنوعات ژنتیکی نه تنها میزان واکنش های ناخواسته دارویی را کاهش می دهد، بلکه می تواند اثر بخشی داروها را نیز پیش بینی نماید. هدف مطالعه حاضر، مرور نظام مند فارماکوژنومیک گلی بن کلامید در دیابت نوع 2 می باشد.

این پژوهش یک مرور سیستماتیک بر اساس فلوچارت PRISMA است. با استفاده از واژه های “variant”, “glibenclamid”, “diabetes mellitus” “SNP” و یا معادل های آن ها، جست وجوی جامع در بانک های اطلاعاتی PubMed، Scopus و Web of Science تا اول ژانویه 2021 انجام شد. در جست وجوی اولیه 125 مقاله به دست آمد.

در نهایت در نه مقاله واجد شرایط ورود به مرور نظام مند، مونوتراپی با گلی بن کلامید در 3032 بیمار انجام شده بود. بیش ترین مطالعه مربوط به کشور چین و شایع ترین روش ژنوتایپینگ RFLP_PCR و توالی یابی مستقیم بود. شایع ترین ژن های مورد بررسی شامل CYP2C9، KCNJ11 و TCF7L2 بودند. نتایج مطالعات ارتباط معنی دار پلی مورفیسم ژن CYP2C9 بر پاسخ درمانی مناسب و پلی مورفیسم ژن KCNJ11 با شکست درمانی با گلی بن کلامید را نشان داد.

در میان همه عوامل ژنتیکی و ژنوتیپ های خاص پروتیین های دخیل در مسیر متابولیسم گلی بن کلامید، پلی مورفیسم ژن CYP2C9 در میزان پاسخ به درمان و پلی مورفیسم ژن KCNJ11 در شکست درمان و عوارض هیپوگلیسمی ناشی از گلی بن کلامید نقش دارند.