شناخت تجارب زیسته کارکنان از فضای کاری؛ پژوهش پدیدارشناسانه

این پژوهش با هدف شناخت تجارب زیسته کارکنان از فضای کاری انجام شده است. تجربه کارکنان به کلیه ادراکات،احساسات، برداشت ها و تفاسیر کارکنان از فضای کاری (فیزیکی، فرهنگی و تکنولوژیک) اطلاق می شود. شناخت تجربه زیسته کارکنان، نقش محوری در جهت دهی تلاش ها و اقدامات سازمان جهت ارزش گذاری واقعی به منابع انسانی دارد. این پژوهش با درک اهمیت تجربه زیسته انسان در ارزیابی فضای کاری و شناسایی کمبودپژوهش های پیشین در خصوص مطالعات شناسایی تجربه زیسته انسانی اجرا گردید. به این منظور،پژوهش می کوشد به این سوال پاسخ دهد: «تجربه زیسته کارکنان از فضای کاری چیست و چگونه معنا می شود؟» در این پژوهش، ازروش پدیدارشناسی تفسیری برای شناخت تجارب زیسته کارکنان استفاده شد. مشارکت کنندگان در پژوهش، شانزده تن از کارکنان سطوح کارشناسی و مدیریت میانی یک شرکت در صنعت خدمات ارتباطی هستند. ابزار گرد آوری داده ها، مصاحبه های عمیق و نیمه ساختاریافته است. تحلیل داده ها با استفاده از روش دیکلمن صورت گرفت که پس از چند مرحله رفت و برگشت  به کد ها و درون مایه های اصلی و فرعی، نهایتا درون مایه های مشترک تجربه زیسته کارکنان مشخص شد. تحلیل یافته ها نشان داد ذات تجارب زیسته کارکنان از فضای کاری در شش درون مایه اصلی «احتیاط»، «تنگنا»، «ناکارایی»، «تعلق»، «دلسردی» و «جا ماندن از زندگی» و بیست و دو درون مایه فرعی شناسایی و معنا می شود.