اثربخشی معنویت درمانی بر سلامت عمومی دانش آموزان پرخاشگر در مدارس پسرانه دوره متوسطه

خشونت و پرخاشگری با طیف وسیعی از مشکلات جسمی و روانی و به‌طورکلی سلامت عمومی در ارتباط است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی معنویت‌درمانی گروهی بر سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر در مدارس پسرانه دوره متوسطه بود.

 روش تحقیق نیمه‌تجربی از نوع پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را تمامی دانش‌آموزان پرخاشگر دوره متوسطه دوم شهر ایرانشهر به تعداد 136 نفر تشکیل دادند که به‌علت پرخاشگری دارای پرونده در مراکز مشاوره در مدارس پسرانه بودند. چهل نفر که دارای سطح بیشتر پرخاشگری براساس نمرات پرسشنامه پرخاشگری (باس و پری، 1992) بودند، به‌عنوان نمونه انتخاب شدند و به‌صورت تصادفی در دو گروه 20نفری (گواه و آزمایش) قرار گرفتند. سپس با استفاده از پرسشنامه سلامت عمومی (گلدبرگ و هیلیر، 1979) نمره سلامت عمومی در مرحله پیش‌آزمون به‌دست آمد. گروه آزمایش در جلسه‌های معنویت‌درمانی گروهی به‌مدت هشت جلسه (دو روز در هفته و هر جلسه به‌مدت 60 دقیقه) شرکت کرد؛ اما برای گروه گواه هیچ نوع مداخله‌ای ارایه نشد. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. برای تحلیل داده‌ها آزمون تحلیل کوواریانس (آنکوا) به‌کار رفت و سطح معنا‌داری 0٫05 در نظر گرفته شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه 23 صورت گرفت.

نتایج نشان داد، پس از تعدیل نمرات پیش‌آزمون، معنویت‌درمانی گروهی بر افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر تاثیر معناداری داشت (0٫001>p) و میزان تاثیر معنویت‌درمانی گروهی بر افزایش سلامت عمومی دانش‌آموزان پرخاشگر 60٫8درصد بود.

براساس نتایج پژوهش، معنویت‌درمانی گروهی روشی مناسب به‌منظور ارتقای سلامت عمومی برای دانش‌آموزان پرخاشگر است.