ارزیابی حقوقی تحریم‏های هوانوردی ایالات متحده آمریکا علیه ج. ا. ایران از منظر نظام بین المللی حقوق بشر

ایالات متحده آمریکا خارج از قطعنامه ‏های شورای امنیت، بطور یکجانبه اقدام به تحمیل تحریم‏هایی در حوزه‏ های مختلف، خاصه حوزه هوانوردی، علیه بسیاری از کشورها از جمله جمهوری اسلامی ایران نموده است. تحریم در صنعت هوانوردی، ایمنی؛ اساسی‏ ترین عنصر و نیاز مبرم این صنعت را مورد چالش قرار می‏دهد و به تبع آن آثار جدی بر ژیوپولوتیک منطقه‏ ای و روابط بین‏ الملل هوانوردی می‏گذارد. در نوشتار حاضر دو پرسش مهم مطرح شده است: نخست این که تحریم‏های هوانوردی ایالات متحده علیه ایران در پرتو موازین حقوق بین ‏المللی بشر چگونه ارزیابی می‏شوند؟دوم این که این تحریم‏ها چه تاثیری بر ژیوپولتیک هوانوردی و روابط بین ‏الملل هوانوردی در غرب آسیا دارند؟ برای پاسخ به این پرسش‏ها، نگارندگان با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی بدین یافته‏ ها دست پیدا کردند که در مورد تحریم‏های هوانوردی با توجه به ارتباط مستقیم ایمنی هوانوردی با حق حیات، حق امنیت، حق برسلامتی و حق برتوسعه به مثابه حق ‏های بنیادین حقوق بشری که بواسطه اعمال تحریم‏های هوانوردی امریکا بر ایران به طور قطع نقض گردیده، تردید جدی نسبت به مشروعیت تحریم‏ها وجود دارد و حقوق بین ‏الملل بشر محور که داعیه‏ دار حفظ حقوق انسانی است را با چالش جدی مواجه می‏نماید. افزون بر آن، این تحریم‏ها سبب شدند تا ایران نتوانند از فرصت‏هایی که ناشی از موقعیت ژیوپولتیک هوانوردی منطقه می‏باشد، به خوبی بهره‏ مند شود.