شناسایی پدیدارگرایانه تعاملات زناشویی افراد مبتلا به ویروس کرونا

با وجود پیشرفت های قابل ملاحظه در زمینه پزشکی هنوز بیماری های واگیردار سلامتی جامعه را تهدید می کنند. نوع جدید ویروس کرونا با نام کووید-19 به صورت فزاینده ای در جهان شیوع پیدا کرد و راهکار دولت ها برای مقابله با آن قرنطینه بود که به دلیل قطع ارتباطات اجتماعی، نوع الگوهای ارتباطی بین اعضای خانواده به خصوص زوجین درگیر بیماری کرونا تحت تاثیر قرار می گیرد و هدف پژوهش حاضر مطالعه عوامل موثر بر الگوهای روابط زوجین در دوره کرونا با توجه به شرایط بیماری و قرنطینه خانگی است.

این پژوهش به صورت کیفی و با طرح پدیدارشناسی صورت گرفت. مشارکت کنندگان 15 نفر از بهبودیافتگان ویروس کرونا در سال 1399 در شهر تهران از هر دو جنس بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته و سپس برای تحلیل داده ها از روش کلایزی استفاده شد.

یافته های پژوهش حاکی از 5 مضمون اصلی شامل تغییر نقش ها، تجربه عواطف منفی، رفتارهای مقابله ای، حمایت و مشکلات ارتباطی و 22 مضمون فرعی بود.

نتایج تحقیق نشان داد چگونگی عملکرد زوجین در کیفیت گذار از شرایط بحران و بیماری می تواند نقش موثری را ایفا کند و نوع رفتارهای آنان در این دوران می تواند بر رضایتمندی و یا عدم رضایت زناشویی تاثیرگذار باشد.