الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع جدایه های حامل انتگرون کلاس یک، دو و سه در اشریشیا کلی جداشده از عفونت‫های ادراری بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امیرالمومنین (ع) زابل، 1399

در سرتاسر جهان عفونت های ادراری از شایعترین عفونت ها می‫باشند و اشریشیا کلی از عوامل اصلی ایجادکننده این عفونت ها است. انتگرون ها عناصر ژنتیکی متحرکی هستند که باعث گسترش عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک ها می‫شوند. بنابراین هدف از این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی و شیوع انتگرون های کلاس یک، دو و سه در میان جدایه های اشریشیا کلی بدست آمده از بیماران مبتلا به عفونت ادراری بود.

در این مطالعه توصیفی مقطعی، در فاصله زمانی زمانی تیر 1399 لغایت اسفند 1399در مجموع 70 جدایه غیرتکراری اشریشیا کلی از بیماران مبتلا به عفونت ادراری جمع آوری شد. الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی بوسیله روش دیسک دیفیوژن (کربی بایر) و دستورالعمل های موسسه استاندارد آزمایشگاهی و بالینی انجام شد. شناسایی انتگرون‫های کلاس یک، دو و سه با استفاده از روش مولکولی واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) صورت گرفت.

جدایه های مورد بررسی میزان بالایی از مقاومت را نسبت به آنتی بیوتیک های آمپی سیلین (77/1%)، تری‫متوپریم-سولفومتوکسازول (55/8%) و سفتریاکسون (35%) نشان دادند، در حالی‫که بیشترین حساسیت نسبت به مروپنم (97%) مشاهده شد. بر اساس نتایج PCR، 34 جدایه (48/6%) حامل انتگرون کلاس یک و 3 جدایه (4/3%) حامل انتگرون کلاس دو بودند.

با توجه به میزان بالای مقاومت در برابر آنتی بیوتیک های آمپی سیلین، تری متوپریم سولفومتوکسازول و سفتریاکسون، تجویز آنها باید محدود شود. انتگرون های کلاس یک به صورت گسترده ای درمیان جدایه های اشریشیا کلی وجود دارند و نقش مهمی در ایجاد مقاومت آنتی بیوتیکی دارند.