تاثیر سبک زندگی نوگرا بر چگونگی محرمیت در خانه های برونگرای دوره پهلوی اول، شهر تهران

یکی از اهداف عمده و مهم حکومت پهلوی، تجددطلبی و تغییر سبک زندگی به شیوه غربی بود که در این راستا اصلاحات برنامه های نوسازی بسیاری تدوین شد. در میان این تحولات اساسی که در زمینه های گوناگون در حال رخ دادن بود، بسیاری از تجددطلبان که الگوبرداری از غرب، از حکومت به آن ها سرایت کرده بود، خواستار تغییر معماری مسکن خود به شکل غربی بودند که بعدها همین خانه ها به عنوان الگویی برای خانه سازی در سطوح وسیع تری در شهر تهران شدند. با توجه به ارزش های ویژه معماری به لحاظ عصر تحول فرهنگی و اجتماعی دوره پهلوی اول، یکی از الزامات مطالعات معماری معاصر می باشد. شناسایی چگونگی محرمیت در پیکره بندی فضای معماری خانه های مسکونی برونگرا شهر تهران در دوره پهلوی اول که متاثر از تحولات نوگرایی سبک زندگی بوده است، این مطالعه، قصد دارد ویژگی محرمیت فضای معماری خانه های برونگرا در شهر تهران را شناسایی و بررسی کند که تحت تاثیر تغییرات سبک زندگی مدرنیستی در طی دوره پهلوی اول، ساخته شدند. روش جمع آوری داده ها از طریق مرور کتابخانه ای انجام شد و روش شناسی در این تحقیق، ترکیبی از روش های تاریخی- تفسیری و توصیفی- تحلیلی می باشد. از روش استدلال استنتاجی برای تجزیه و تحلیل داده ها از طریق چیدمان فضا استفاده شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که مفاهیم نوگرایی سبک زندگی را می توان به سه دسته اصلی، سنت گریزی، انسان، طبیعت، معماری و فردگرایی تقسیم بندی کرد که هر کدام از آن ها، جنبه های گوناگونی از مفهوم محرمیت را توجیه می کنند. در واقع مفهوم محرمیت به لحاظ جنس در خانه های برونگرای دوره پهلوی، با خانه سنتی متفاوت است. در این خانه ها مفهوم محرمیت به ترتیب در مرتبه اول: حریم بصری، شنیداری و مالکیت به یک اندازه، در مرتبه دوم: حریم و نظارت بر اعمال اجتماعی، در مرتبه سوم: حریم و قلمرو و در رتبه چهارم: حریم و امنیت و در رتبه پنجم: حریم و خانواده وجود داشته است.