اثرات رژیم های ارزی بر رشد اقصادی با تاکید بر نقش تورم در ایران: یافته هایی جدید (رهیافت مارکوف - سوئیچینگ)

هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی اثرات رژیم های ارزی بر رشد اقتصادی با تاکید بر نقش و میانجی گری تورم در ایران در چرخه های مختلف تجاری است. در این راستا با استفاده از روش مارکوف سوییچینگ در بازه زمانی1340-1395 به بررسی هدف مورد نظر پرداخته شده است. نتایج تخمین نشان می دهد که اقتصاد ایران دارای سه رژیم رکود، رشد ملایم و رشد اقتصادی بالا است،به طوریکه در رشد ملایم باید از رژیم ارزی ثابت استفاده شود، تا با افزایش ثبات و افزایش سرمایه گذاری ،رشد اقتصادی بیشترشود. در دوران رکود و در بازه 0.16- تا 14درصدی ازتورم، سیستم ثابت و در مابقی نرخ های تورم، سیستم شناور که با افزایش در قدرت رقابت پذیری محصولات داخلی در مقابل محصولات خارجی که به سبب تورم تضعیف گردیده است، برای رشد اقتصادی مناسب باشد. نتایج تخمین برای دوران رشد بالا نشان می دهد که در بازه تورمی 5 تا 44 درصدی، سیستم شناور بهترین کارایی را برای رشد اقتصادی به سبب افزایش قدرت رقابتی تولیدات داخلی در مقابل محصولات خارجی،دارد