خداشناسی در صحیفه سجادیه

شاید در بین معرفت هایی که نصیب آدمی می شود، شناخت خداوند تنها معرفتی است که به تعداد توان بشری راه برای شناخت او تصور شده و از این روست که در فرایند تاریخ بشر، «هر کسی از ظن خود شد یار او». یکی از دلایل این تعدد وتفاوت شناخت و در پی آن باورمندی خاص به خداوند، همانا  تصور کثرت  راه  شناخت اوست؛ ولی باید توجه داشت که نه هر راه برای شناخت خداوند پیمودنی است و نه انسان جویای معرفت را به مقصد می رساند. پس تنها راه شناخت خداوند حرکت در راه  بزرگ «صراط مستقیم »است و این همان راه قرآن و سنت پیامبر و اهل بیت(ع) است و نیایش نامه نورانی امام سجاد(ع) که به نام صحیفه سجادیه معروف است، سرچشمه زلال معرفه الله است که با زیباترین بیان و دل انگیزترین کلمات انسان را به شناخت خداوند رهنمون می سازد.