بایسته های تبلیغ در مناطق مشترک

تبلیغ دین به معنای رساندن آموزه های دینی و تاکید بر انجام اوامر و دوری از نواهی الهی جهت رشد و هدایت انسان ها، یکی از وظایف و رسالت های مهم انبیای الهی و وارثان آنان است و اینک حوزه های علمیه و روحانیون به عنوان وارثان انبیا، این تکلیف را بر دوش دارند. خداوند متعال در قرآن کریم با تمجید از مبلغین، کار آنان را ارزشمند دانسته و فرموده است: «ومن احسن قولا ممن دعا إلی الله و عمل صالحا؛[1] کیست خوش گفتارتر از آن که به سوی خدا دعوت کند و کار نیک انجام دهد». رهبر معظم انقلابK، تبلیغ دین را وظیفه اصلی روحانیون می داند تا دل ها و ذهن های مخاطبین به سمت یک هدف عالی و ولایی سوق پیدا کند: «جامعه علمی دینی یعنی روحانیت، اولین وظیفه اش تبلیغ است. تبلیغ یک وظیفه درجه دوم و مخصوص عده ای خاص از روحانیون نیست، شرایط و لوازم و نیاز ها و تلاش هایی احتیاج دارد. کسانی که اهل این کارند، باید دامن همت به کمر بزنند و آستین ها را بالا کنند و این حرکت را انجام دهند».[2] برای تاثیرگذاری تبلیغ، باید راهبرد مناسب آن در هر قشر و منطقه، مناسب و منطبق با زمان و مکان باشد. بر این اساس، تبلیغ در مناطق مشترک نیز از ویژگی های خاصی برخوردار است که با توجه به اهمیت  موضوع، برخی از بایسته های تبلیغ در آن مناطق به اختصار ذکر می شود.[3]
 
[1]. فصلت: 33.
[2]. بیانات در دیدار جمعی از روحانیون، 27/10/1374.
https://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=2781
[3]. در قسمت اول این مقاله (چاپ شده در شماره ششم نشریه ره توشه، ویژه مناطق مشترک، تابستان 1400) مواردی از بایسته های تبلیغ در مناطق مشترک بیان شد. در این قسمت، بخش دوم آن ذکر می شود.