پیش بینی شدت درد بر اساس ابرازگری هیجانی در زنان مبتلا به سرطان سینه در زمان پاندمی کووید19: نقش واسطه ای سبک زندگی

درد یک حس ناخوشایند است و درد ناشی از اقدامات درمانی از درد بیماری سرطان بیشتر است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی شدت درد بر اساس ابرازگری هیجانی با نقش واسطه ای سبک زندگی در زنان مبتلا به سرطان سینه در زمان پاندمی کووید-19 انجام شد.

این مطالعه کمی و روش پژوهش همبستگی بود. شرکت کنندگان، زنان مبتلا به سرطان سینه در سال 1399 در شهر تهران بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 160 زن مبتلا به سرطان سینه دارای ملاک های ورود به پژوهش انتخاب شدند و در زمان مناسبی پرسشنامه های ابرازگری هیجانی کینگ و آمونز (1991)، سبک زندگی لعلی و همکاران (1391) و درد مک گیل (1973) را تکمیل کردند و داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و روش مدل یابی معادلات ساختاری تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که ابرازگری هیجانی مثبت همبستگی معکوس و ابرازگری هیجانی منفی همبستگی مثبت و معنادار با درد دارد (01/0P<). نتایج مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که سبک زندگی در پیش بینی شدت درد بر اساس ابرازگری هیجانی مثبت و منفی در زنان مبتلا به سرطان سینه در زمان پاندمی کووید-19 نقش واسطه ای معناداری دارد (01/0<P).

ابرازگری هیجانی از طریق تغییر حس های جسمانی و ادراک درد بر درد زنان مبتلا به سرطان سینه تاثیر می گذارد و سبک زندگی سالم با بهبود سیستم ایمنی بدن و ابرازگری هیجانی مثبت موجب می شود که زنان سرطانی در فرآیند درمان در زمان پاندمی کووید-19 درد کمتری را تجربه کنند. لذا به منظور کاهش درد سرطان شایسته است پرستاران به توانایی ابرازگری هیجانی بیماران توجه کنند و از طریق مشاوره و آموزش زمینه بکارگیری سبک زندگی سالم در بیماران سرطانی فراهم شود.