تاثیر تمرین هوازی همراه با ازن و سلول بنیادی بر سطح سرمی آناندامید در موش های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت

تمرین هوازی، ازن تراپی و سلول درمانی هریک به طور مستقل به عنوان روش درمانی برای استیوآرتریت پیشنهاد شده اند. بنابراین، هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر تمرین هوازی همراه با ازن و سلول درمانی بر سطح سرمی آناندامید در موش های استیوآرتریتی است.

تعداد 45 سر موش صحرایی نر به صورت تصادفی در 9 گروه، شامل: گروه 1- کنترل سالم، 2- کنترل بیمار، 3- تمرین، 4- ازن تراپی، 5- سلول درمانی، 6- تمرین + ازن تراپی، 7- تمرین + سلول درمانی، 8- ازن + سلول درمانی و 9- ازن + سلول درمانی + تمرین قرار گرفتند. گروه های سلول به تنهایی و درمان های ترکیبی با سلول، تعداد یک میلیون به ازای یک کیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند و گروه های ازن به تنهایی و درمان های ترکیبی با ازن، در 3 تکرار و قبل از شروع تمرین به مقدارµg/ml 20 ازن دریافت کردند. برنامه تمرین شامل دویدن روی نوار گردان با سرعت 16 متر در دقیقه، به مدت 8 هفته بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، سطح سرمی آناندامید به روش الایزا اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون تحلیل واریانس سه راهه در سطح معنی داری آلفای 0/05 به دست آمد. 

یافته های مطالعه نشان داد که سطح سرمی آناندامید در گروه بیمار استیوآرتریتی در مقایسه با گروه سالم کاهش معنی داری داشت که تمرین و ازن تراپی منجر به افزایش معنی دار آناندامید گردید؛ اما سلول درمانی نتوانست اثر معنی داری بر افزایش سطح سرمی آناندامید داشته باشد. اوج این افزایش در ازن + سلول درمانی و تعامل هر سه مداخله به طور همزمان دیده شد.

هرچند تمرین هوازی و ازن تراپی هریک به طور مستقل اثر مثبتی بر آناندامید در افراد مبتلا به استیوآرتریت دارند؛ اما تعامل هر سه مداخله به طور همزمان و ازن + سلول درمانی موثرتر است.