تحلیل بازنمایی «نقاشی انقلاب» در کتاب‏های دانشگاهی با رویکرد تاریخ فرهنگی (نمونه موردی: کتاب تاریخ نقاشی ایران از آغاز تا عصر حاضر؛ سازمان سمت)

«نقاشی» از هنرهای فعال در پیروزی انقلاب اسلامی ایران، واجد ابعادی است که بخشی از هویت «هنر انقلاب» را شکل می‏دهد. از سویی «هنر انقلابی» گونه ای زیبایی شناسی بصری نیز هست که با مفاهیم برآمده از ایدیولوژی انقلابی درهم تنیده شده. بنابراین اینکه چگونه تاریخ شکل گیری، تداوم و تحول هنر انقلاب روایت شود، قلمرو پژوهشی است که برای شناخت و تبیین تاریخ فکری و فرهنگی ایران در نسبت با ایدیولوژی انقلاب و تاریخ آن اهمیت می‏یابد. از آنجا که کتاب های درسی در آموزش عالی یکی از موقعیت های روایت تاریخ هنر انقلاب اند و یکی از اهدافشان، انتقال دانش و یاددهی فهم انتقادی معرفی می شود، این پرسش مطرح است که «تاریخ نقاشی انقلاب اسلامی ایران» چگونه در کتاب های درسی بازنمایی و روایت شده است؟ رویکرد «تاریخ فرهنگی» که اساس آن بر واسازی متن تاریخی و برساخت روایی تاریخ برای بازیابی مواضع فرهنگی مولفان درباره گذشته است، پاسخ گویی به این پرسش را ممکن می سازد. نتایج به دست آمده از مطالعه بر نمونه موردی: کتاب تاریخ نقاشی ایران از آغاز تا عصر حاضر نوشته مرتضی گودرزی (دیباج)  در سازمان سمت، نشان می‏دهد مولف در پرداختن به خاستگاه، اصول، مبانی نظری، زبان، سبک و فرم در نقاشی انقلاب به روایت زمان‏مند، مستند، مستدل، مبتنی بر ارکان تاریخی دست نزده و بر روایت استحاله یا روی‏برگرداندن عمده نقاشان انقلاب از نقاشی انقلاب تاکید می‏کند. چه آنکه با قرارگرفتن پشت نقل‏قول‏های مکرر، به الگوی «مولف پنهان یا پشت سایه‏ها» نزدیک شده است.