اثر دوره های مختلف تمرینی بر شاخص بتا آمیلویید42 در هیپوکمپ رت های نر دیابتی شده با استرپتوزتوسین

هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر دوره های مختلف تمرینی بر شاخص آپوپتوز پپتوزدرهیپوکمپ رت های نر دیابتی شده با استرپتوزتوسین بود. بدین منظور 84 سر رت نر نژاد ویستار با محدوده وزنی 28±281 گرم، به طور تصادفی در 4 گروه 21 تایی قرار داده شدند. آزمودنی ها در گروه های شاهد، تمرین، دیابت، دیابت و تمرین تقسیم شدند. از آزمون تحلیل واریانس دوراهه برای بررسی تفاوت بتا آمیلویید 42 استفاده شد.
نتایج تحلیل واریانس دوراهه نشان داد که تفاوت معنا داری در بتا آمیلویید 42 در مراحل مختلف (4، 8 و12 هفته تمرین) وجود دارد (001/0 P =). مقایسه های چندگانه بونفرونی، مشخص کرد که میزان بتا آمیلویید 42 در همه مراحل تمرین (4 هفته (37/0 P =)، 8 هفته (001/0 P =) و 12 هفته (001/0 P =)) با همدیگر تفاوت معنا دار داشته است. به طور کلی می توان نتیجه گرفت که در هر 3 زمان مختلف (4، 8 و 12 هفته) میزان بتا آمیلویید 42 در گروه کنترل و دیابت به ترتیب بیشتر از گروه های تمرین، دیابت و تمرین است و هرچه از ابتلا به دیابت، زمان بیشتری بگذرد (از 4 هفته به 8 و سپس 12 هفته)، میزان بتا آمیلویید 42 بیشتر می شود و انجام تمرین هوازی تداومی سبب کاهش میزان این متغیر می شود.