بررسی اثر اسپری سوسپانسیون حاوی سلولهای بنیادی مزانشیمی مشتق شده از بافت چربی بر التیام زخم دیابتی و سنتز کلاژن در بافت پوست در مدل حیوانی

گرچه مطالعات زیادی در خصوص اثرات سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی در التیام زخم انجام گرفته، اما هنوز هم اثرات ترمیمی این سلول ها قابل بحث هستند. بر این مبنا، مطالعه حاضر به بررسی اثر سلول های بنیادی مزانشیمی بر التیام زخم های دیابتی و سنتز کلاژن در بافت پوست در مدل حیوانی پرداخته است.

طی این تحقیق تجربی-آزمایشگاهی بافت چربی شکمی از مراجعه کنندگان جهت ابدومینوپلاستی تهیه گردید. سلول های مزانشیمی جداسازی شده و مورد ارزیابی میکروسکوپی و فلوسایتومتری قرار گرفتند.  استرپتوزوتوسین جهت القای دیابت در 10 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار مورد استفاده قرار گرفت. زخمهایی به قطر 8/0 سانتیمتر توسط پانچ بیوپسی در ناحیه پشت موشهای دیابتی ایجاد شد. حیوانات به دو گروه شاهد (تیمار نشده) و تیمار با سلول های مزانشیمی تقسیم بندی گردیدند. پس از تیمار، التیام زخم به روش فتوگرافی در روزهای 7، 14 و 21 بررسی شد و سنتز کلاژن با رنگ آمیزی ماسون تری کروم ارزیابی گردید.

داده های مشاهده ای نشان دادند که سرعت التیام زخم در گروه تیمار نسبت به گروه شاهد بیشتر بود. 21 روز بعد از تیمار، تراکم رشته های کلاژن، شکل گیری عروق بافتی و نظم رشته های کلاژن در گروه تیمار از کیفیت بیشتری نسبت به گروه کنترل برخوردار بود.

اسپری کردن سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق شده از بافت چربی در ناحیه زخم دیابتی می تواند سبب افزایش سنتز کلاژن در ناحیه زخم و تسریع ترمیم زخم دیابتی گردد. بر این مبنا استفاده از این سلول ها می تواند در سلول درمانی زخم ها مورد توجه قرار گیرد.