بررسی شیوع و عوامل خطر فتق انسزیونال به دنبال عمل جراحی لاپاروتومی بعد از گذشت یک سال در بیمارستان دکتر شریعتی اصفهان در سال 1399

فتق برشی یا اینسزیونال یکی از شایع ترین عوارض بعد از عمل جراحی شکم است. این فتق بعلت عدم ترمیم فاشیای عضلات جدار شکم و جدا شدن فاشیای عمقی از همدیگر در محل عمل جراحی پیشین بوجود می آید. بنابراین، هدف از مطالعه حاضر بررسی شیوع و عوامل خطر فتق اینسزیونال به دنبال عمل جراحی لاپاراتومی بود.

معیارهای ورود به مطالعه شامل کلیه بیماران تحت جراحی لاپاراتومی، گذشت یک سال از عمل جراحی لاپاراتومی شان و تمایل به شرکت در مطالعه بود. عدم تمایل به شرکت در مطالعه به عنوان معیار خروج در نظر گرفته شد. سیصد و شصت بیمار دارای معیارهای ورود که از تاریخ 28/1/1399 تا تاریخ 30/6/1399 تحت جراحی لاپاراتومی قرار گرفته بودند به روش نمونه-گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه دموگرافیک و معاینه فیزیکی جمع آوری شدند.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میزان بروز فتق اینسزیونال 2/7% بود. فراوانی بروز فتق اینسزیونال به دنبال عمل جراحی لاپارروتومی بر اساس سن، جنس، ابتلا به فشار خون، دیس لیپدمی، بیماری ایسکمیک قلبی، نوع جراحی، نوع نخ بخیه، نوع برش جراحی، مصرف سیگار، اعتیاد و مدت بستری تفاوت آماری معناداری نداشت. اما مشخص شد که فراوانی بروز فتق اینسزیونال به دنبال عمل جراحی لاپاراتومی در بیماران دارای اضافه وزن و چاق بیشتر از بیماران با شاخص توده بدنی نرمال (2/12% در مقابل 2/2%)، در بیماران دارای دیابت به صورت معناداری بیشتر از بیماران بدون دیابت (25% در مقابل 5/4%) و در بیماران دارای عفونت محل جراحی به صورت معناداری بیشتر از بیماران بدون عفونت محل جراحی (5/37% در مقابل 3/4%) بود (P > 0.001).

با توجه به ارتباط مثبت چاقی و عوارض پس از جراحی در بروز فتق اینسزیونال، پیشنهاد می شود تمام بیماران دارای ریسک فاکتور و نیازمند جراحی الکتیو، قبل از جراحی میزان شاخص توده بدنی خود را کاهش داده و برای تمام بیماران نیازمند جراحی (اورژانسی و الکتیو) از بروز عفونت محل جراحی جلوگیری کرده تا بروز فتق اینسیزیونال کاهش یابد.