بررسی میزان کرونا هراسی و برخی متغیرهای روانی-اجتماعی مرتبط با آن در ایران

امروزه بیماری کووید-19 در همه ی جوامع باعث ترس و نگرانی قشرهای مختلف جامعه شده است. هدف اصلی این پژوهش پی بردن به میزان ترس، هراس و واهمه ی شهروندان بالای 20 سال استان آذربایجان شرقی (ایران) از بیماری نوپدید کووید-19 و تعیین نقش برخی متغیر های روانی و اجتماعی مرتبط با آن بوده است.

در این تحقیق از روش پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری شامل کلیه شهروندان بالای 20 سال استان آذربایجانشرقی است. نمونه آماری بر اساس جدول نمونه گیری لین با سطح اطمینان 95 درصد، 348 نفر برآورد شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه محقق ساخته استفاده شده است. پرسش نامه های این تحقیق طی دو مرحله در فروردین و اسفند 1399 تکمیل و جمع آوری شده اند. رعایت این فاصله زمانی جهت مشاهده و مقایسه میزان تغییرات کرونا هراسی بوده است. برای آزمون رابطه بین متغیرها و تجزیه و تحلیل داده های گردآوری شده از نرم افزار spss استفاده شده است.

نزدیک به 45 درصد شرکت کنندگان در مطالعه را زنان و بیش از 55 درصد آنان را مردان تشکیل داده اند. 24 درصد پاسخ گویان مجرد و 76 درصد آنان متاهل بوده اند. از لحاظ میزان تحصیلات، بیش ترین فراوانی (نزدیک به 39 درصد) مربوط به دارندگان مدرک کارشناسی بوده است. به لحاظ سنی، بیش ترین فراوانی مربوط به گروه سنی 50-41 ساله می باشد که حدود 30 درصد شرکت کنندگان را در برگرفته است. نمره میانگین کرونا هراسی در بین شهروندان در فروردین ماه 97/75 و در اسفند ماه 83/25 بوده است. بین متغیرهای روانی- اجتماعی مورد مطالعه از جمله خانه نشینی، اعتماد به پرسنل درمانی، میزان استرس، اعتماد به نفس، تغییر سبک زندگی، توسل به دعا و رعایت پروتکل های بهداشتی با میزان کرونا هراسی رابطه آماری معنی دار مشاهده شد (p<0.001). متغیرهای مورد مطالعه در مجموع توانسته اند حدود 70 درصد واریانس کرونا هراسی را تبیین و پیش بینی نمایند.

این تحقیق نشان داد که کرونا هراسی رابطه نزدیکی با متغیرهای روانی و اجتماعی دارد که باید مورد توجه همه نهادها و مردم قرار گیرد.