بررسی مولفه های موثر بر خودشیفتگی مدیران دانشگاه پیام نور با تاکید بر حالت نظارتی

این پژوهش با هدف طراحی و تبیین الگوی عوامل موثر بر خودشیفتگی مدیران با تاکید بر حالت نظارتی (مطالعه موردی مدیران دانشگاه پیام نور) انجام شد. روش تحقیق در این پژوهش آمیخته و از لحاظ ماهیت، کاربردی است.  جامعه آماری و حجم نمونه در بخش کیفی 8 نفر از خبرگان و متخصصان مدیریت و در بخش کمی شامل کلیه مدیران مراکز و واحدهای دانشگاهی پیام نور منطقه 5 (استان اصفهان، یزد، چهارمحال و بختیاری) است که تعداد آن ها مجموعا 168 نفر می باشد. با توجه به محدود بودن جامعه آماری، حجم نمونه برابر با جامعه آماری در نظر گرفته می شود . ابزار گردآوری داده ها مصاحبه نیمه ساختارمند و پرسشنامه محقق ساخته می باشد، تجزیه و تحلیل اطلاعات بخش کیفی براساس رویکرد نظریه داده بنیاد (سه مرحله کدگذاری باز، محوری و گزینشی) و بخش کمی از روش های آمار استنباطی(تحلیل عاملی تاییدی) انجام شد و مدل های پارادایمی و مفهومی ترسیم گردید. با توجه به هدف اصلی پژوهش با استفاده از نرم افزارAMOS، میزان تاثیر این عوامل بر خودشیفتگی مدیران بررسی گردید. سپس معنادار بودن تفاوت بارهای عاملی (وزن های رگرسیونی) با مقدار صفر ارایه شد. چون مقدار P محاسبه شده نشان داد از بین 16 عامل موثر بر خودشیفتگی مدیران 3 عامل از 05/0 بزرگتر است، لذا با 95 درصد اطمینان می توان گفت بار عاملی محاسبه شده برای این 3 مولفه، معنادار نبوده و بر خودشیفتگی مدیران دانشگاه های پیام نور تاثیری ندارد. با حذف سه عامل مذکور مجددا مدل مورد آزمون قرار گرفت و در نهایت الگوی عوامل موثر بر خودشیفتگی مدیران طراحی گردید.