اثرات مواجهه مزمن با آمونیاک غیر کشنده بر شاخص های رشد و بافت شناسی آبشش و کلیه در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

تجمع آمونیاک در مزارع ماهیان گرمابی می تواند منجر به تلفات و یا کاهش تولید و کاهش عملکردی سیستم ایمنی شود.

در مطالعه حاضر اثرات مواجهه مزمن با آمونیاک مولکولی (NH3) غیر کشنده بر شاخص های رشد و همچنین آسیب های بافتی آبشش و کلیه در یک دوره آزمایشی 30 روزه در ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) مورد بررسی قرار گرفته است.

 180 ماهی با میانگین وزنی 5/0± 5/4 گرم در 6 تانک تقسیم شدند. در این راستا یک گروه شاهد و یک گروه تیمار (هر گروه شامل سه تکرار) در نظر گرفته شد. ماهیان گروه تیمار به مدت 30 روز با غلظت 1/0 میلی گرم/لیتر آمونیاک غیر یونیزه (NH3) مورد مواجهه قرار گرفتند. وضعیت شاخص های رشد و آسیب شناسی آبشش و کلیه پس از یک ماه مواجهه با آمونیاک مورد ارزیابی قرار گرفت.

مواجهه با 1/0 میلی گرم/لیتر آمونیاک مولکولی منجر به کاهش معنی دار در شاخص های رشد کپور معمولی گردید. همچنین در بررسی آبشش ها، ادم و جداشدگی اپیتلوم پوششی و هایپرپلازی لاملاهای ثانویه در گروه تیمار مشاهده گردید. در بررسی بافت کلیه دژنره شدن و نکروز توبول های کلیوی، احتقان و افزایش مراکز ملانوماکروفاژ از علایم عمده در ماهیان گروه تیمار بوده است.

 اگرچه مواجهه با 1/0 میلی گرم/لیتر آمونیاک مولکولی منجر به مرگ و میر در ماهی کپور معمولی نمی شود اما قادر به ایجاد عوارض و مشکلات جانبی از جمله کاهش رشد و آسیب های بافتی در آبشش و کلیه می باشد. لذا برای رسیدن به تولید بالاتر باید سطوح تحت کشنده آمونیاک نیز در مزارع کپور معمولی در نظر گرفته شود.