دیپلماسی صلح عبری-عربی و امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران

در سال های اخیر ژیوپلتیک خاورمیانه دگردیسی جدی همزمان در عرصه میدانی و مناسبات بین کشورهای منطقه را تجربه کرده است. این موضوع عمدتا برآیند کنش های متقابل بین تحولات میدانی و بازیگران منطقه ای و فرامنطقه ای بوده است. یکی از مسایلی که در یک دهه اخیر تحت تاثیر بحران های نوظهور نظیر تحولات موسوم به بهارعربی شکل جدی تری به خود گرفته، تقویت روند صلح آشکار و پنهان بین برخی از دولت های عربی حوزه خلیج فارس با رژیم اسراییل است. در همین رابطه، اخیرا امارات متحده عربی توافق صلحی را با اسراییل به امضا رسانده است که تحول نوینی در مناسبات منطقه ای محسوب می گردد.  به طور قطع شکل گیری و تقویت دیپلماسی صلح عبری-عربی، در میان مدت و بلندمدت معادله قدرت و امنیت در منظومه ژیوپلتیک خاورمیانه را به ویژه برای جمهوری اسلامی ایران تغییر خواهد داد. باتوجه به این مسیله، سوال اصلی بر این مبنا قرار دارد که دیپلماسی صلح عبری-عربی چگونه امنیت ملی ایران را با تهدید مواجه می سازد؟ فرضیه اصلی مقاله بر اساس این انگاره مفصل بندی شده است که قرارداد صلح امارات متحده عربی با اسراییل از طریق تغییر موازنه قوای منطقه ای و بلوک بندی ژیوپلتیکی، فراهم ساختن زمینه حضور اسراییل در منطقه خلیج فارس، پیشبرد اهداف آمریکا به ویژه در قالب پروژه معامله قرن، تضعیف جبهه مقاومت به رهبری ایران و تحدید قدرت نقش آفرینی این کشور و متحدان آن، می تواند امنیت ملی ج.ا.ایران را با تهدید مواجه سازد. روش پژوهش تحلیلی-تبیینی است و از رهیافت نظری واقع گرایی جهت تبیین و تحلیل موضوع پژوهش استفاده شده است.