تاثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله: بررسی جفت شدن ادراک و عمل

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر خودحرکتی بر ادراک فاصله بود. روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی بود. جامعه آماری دانشجویان دانشگاه ارومیه بودند که به طور تصادفی در دسترس 60 نفر (30 پسر و 30 دختر) با میانگین سنی 73/2 ± 19 سال که شرایط شرکت در تحقیق را داشتند، به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سه گروه 20 نفره شامل گروه ایستا، گروه پویا با سرعت 4 کیلومتر در ساعت و گروه پویا با سرعت 8 کیلومتر در ساعت تقسیم شدند. از آزمون راه رفتن با چشم بسته در مسیر مستقیم به سمت هدف قبلا مشاهده شده برای سنجش ادراک فاصله استفاده شد. یافته های حاصل از آزمون تحلیل واریانس نشان داد که در ادراک فاصله بین گروه ها تفاوت معناداری وجود ندارد، درحالی که در ادراک فاصله با چشم بسته بین گروه ها تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین در نمرات ادراک فاصله با چشم بسته بین گروه حرکت با سرعت تردمیل 4 و 8 کیلومتر در ساعت تفاوت معناداری وجود ندارد، ولی تفاوت این دو گروه با گروه ایستا معنادار است. در نهایت نتایج نشان داد هرچند خودحرکتی بر ادراک فاصله با چشم بسته تاثیر دارد، سرعت حرکت تاثیری بر این ادراک ندارد؛ بنابراین، حرکت می تواند بر ادراک محیط پیرامون اثرگذار باشد.