عوامل موثر بر توسعه ورزش تربیتی ایران با رویکرد آینده پژوهی

ورزش تربیتی جایگاه ویژه ای در نظام تعلیم و تربیت رسمی کشور دارد. در این سطح، بالاترین انگیزه درونی و فطری، بیشترین تعداد شرکت کننده فعال و همچنین، مناسب ترین زمان و مستعدترین افراد قابل مشاهده است. آینده پژوهی به عنوان رویکردی نوین، فرآیندی است که منجر به نتیجه پایدار عمل برنامه ریزی می شود. در این راستا این پژوهش، با رویکرد آینده پژوهی به شناسایی مهم ترین عوامل موثر بر توسعه ورزش تربیتی و میزان و چگونگی تاثیرگذاری این عوامل بر یکدیگر می پردازد که در واقع زمینه طراحی سناریوها در آینده و نیز تدوین راهبردها، برنامه ریزی و سیاست گذاری برای رسیدن به سناریوهای مطلوب را فراهم می کند. روش تحقیق براساس روش های جدید آینده پژوهی، تبیینی و برای جمع آوری اطلاعات از روش اسنادی و پویش محیطی استفاده شده است. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل اثرات متقابل/ ساختاری به وسیله نرم افزار MICMAC استفاده شده است. نتایج تحقیق حا کی از این است که در مرحله نخست، با روش پویش محیطی، 39 عامل در شش حوزه، موثر بر توسعه ورزش تربیتی در ایران شناسایی شدند. آنچه از وضعیت نمودار پراکندگی متغیرها می توان فهمید حاکی از ناپایداری سیستم می باشد که بیشتر متغیرها در اطراف محور قطری صفحه پراکنده هستند. بنابراین پنج دسته عامل(عوامل تاثیرگذار، عوامل دو وجهی، عوامل تنظیمی، عوامل تاثیرپذیر و عوامل مستقل) قابل شناسایی هستند. در نهایت از میان 39 عامل یاد شده، پس از بررسی میزان و چگونگی تاثیرگذاری این عوامل بر یکدیگر و بر وضعیت آینده ورزش تربیتی کشور با روش های مستقیم و غیرمستقیم، تعداد 15 عامل کلیدی انتخاب شدند؛ سیاست های مراکز آموزشی، ارزیابی مستمر راهبردهای عملیاتی، فعالیت های پژوهشی، منابع انسانی متخصص، استانداردسازی سازه های ورزشی، مراکز تصمیم گیری ICT محور، بوروکراسی زدایی، جهت دهی خیران به سمت ورزش تربیتی، معماری اماکن و فضاهای ورزشی، سبک زندگی، تورم، ظهور فن آوری های نوین مانند هوش مصنوعی، اقتصاد خانواده ها، قیمت زمین و مصالح و تاسیسات بیشترین نقش را در وضعیت آینده ورزش تربیتی کشور ایفا می کنند.