اثربخشی آموزش شفقت نسبت به خود بر مهارت اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری

مهارت های اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلالات یادگیری در مقایسه با دانش آموزان عادی دچار مشکل است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش شفقت نسبت به خود بر مهارت اجتماعی ، خودکارآمدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری بود.

 پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه کنترل و آزمایش انجام گرفت. جامعه ی آماری مطالعه شامل دانش آموزان با اختلال یادگیری در شهر شیراز در سال 1399-1398 بود. افراد نمونه در مرحله ی نخست به شیوه ی نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و پس از تکمیل مقیاس مهارت اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی به صورت تصادفی 30 نفر در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمایش10 جلسه آموزش شفقت نسبت به خود را به صورت گروهی دریافت نمودند و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. داده های حاصل با آزمون تحلیل کواریانس تجزیه و تحلیل شد.

نتایج پژوهش نشان داد که دانش آموزانی که آموزش شفقت نسبت به خود را دریافت کرده بودند، در مهارت اجتماعی (05/0<p)، خودکارآمدی اجتماعی (05/0<p) وسازگاری اجتماعی (05/0<p) در مقایسه با گروهی که آموزش شفقت نسبت به خود را دریافت نکرده بودند، نمره ی بیشتری کسب کرده اند.

بنابراین، یافته های مطالعه نشان داد که آموزش شفقت نسبت به خود بر مهارت اجتماعی، خودکارآمدی اجتماعی و سازگاری اجتماعی دانش آموزان با اختلال یادگیری تاثیر مثبت دارد. پیشنهاد می شود در برنامه های درسی این کودکان محتوای لازم در زمینه آموزش شفقت نسبت به خود برای مربیان جهت آموزش آن به دانش آموزان با اختلال یادگیری تهیه گردد.