چالش های راه حل گزینی در سیاست گذاری محیط زیست ایران

با وجود قدمت تدوین قوانین محیط زیستی در ایران وضعیت محیط زیست بر اساس اهداف چشم انداز و سیاست های کلی محیط زیست به گواهی شاخص های معتبر بین المللی مطلوب نیست. این مقاله دو هدف اصلی را دنبال نموده است که یک بیانگر مهمترین چالش های سیاست گذاری محیط زیست در ایران در مرحله ارایه راه حل است و دوم این که اولویت بندی چالش ها را شامل می شود. جهت دسترسی به هدف اول افراد با نمونه گیری گلوله برفی از مدیران ارشد و میانی حوزه محیط زیست کشور در قوای سه گانه و نیز اساتید دانشگاه و دانشجویان دوره دکتری سیاست گذاری (علوم سیاسی) و گرایش های مختلف محیط زیست و مدیریت انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه باز پاسخ مورد سوال قرارگرفتند که در نهایت 6 چالش عمده سیاست گذاری مشخص شد، در فاز دوم از آنجا که هدف محدود نمودن موضوعات بود، داده ها بر حسب فراوانی به صورت نزولی مرتب و گویه هایی  که مورد وفاق حداقل 50 درصد پرسش شوندگان بودند تفکیک شدند. در مرحله بعد داده های پرتکرار در قالب پرسش نامه بسته تنظیم و به منظور اطمینان از روایی مورد مصاحبه 5 نفر متخصص واقع شد و با ضریب اعتماد (آلفای کرونباخ) 9/0 مورد تایید قرار گرفت در نهایت پرسش نامه نهایی در اختیار 400 نفر از صاحب نظران قرار گرفت تا گرایش خود را انتخاب نمایند طبق نتایج به دست آمده از تحلیل کمی چالش «در سطح ملی و محلی، گروه های خاص اقتصادی و سیاسی در ارایه راه حل های محیط زیستی اعمال نفوذ زیادی دارند» با رتبه 31/5 از اهمیت بیشتری نسبت به بقیه برخوردار بود که این خود قابل بحث می باشد .