«نقش دیپلماسی عمومی در جهت رشد و توسعه روابط اقتصادی ج.ا.ا و عراق (در دوره پساداعش1400-1396)»

روابط اقتصادی تهران و بغداد در دوره پساداعش، بواسطه برخی چالش های اجتماعی و هویتی مانند مسایل عرب و عجم، چالش های شیعی-سنی در مناطق سنی نشین عراق، وجود انگاره های ایران هراسانه، تفاوت های موجود در سبک زندگی اقتصادی، با آسیب پذیری مواجه بوده است. بنابراین با توجه به اهمیت عراق در میان شرکای اقتصادی ج.ا.ا، کاهش این چالش ها اهمیت زیادی در حفظ و توسعه روابط اقتصادی ایران و عراق خواهد داشت. این در حالی است که دیپلماسی عمومی که نقش مهمی در کاهش شکاف های هویتی با مخاطبین خارجی دارد، عمدتا از سوی تهران در راستای تحکیم روابط سیاسی و فرهنگی با عراق بکار گرفته شده است. لذا، این پژوهش در پی پاسخ به این سیوال بود که «دیپلماسی عمومی چه نقشی در روابط اقتصادی ج.ا.ا با عراق دارد؟» یافته های تحقیق حاکی است که انتظام بخشی به دیپلماسی عمومی ج.ا.ا در قبال عراق، متناسب با چالش های اجتماعی و هویتی موجود در مسیر همکاری های اقتصادی فی مابین، تاثیری مثبت بر حفظ و توسعه تعاملات دوجانبه در این حوزه خواهد داشت. بر این اساس حفظ و توسعه روابط اقتصادی تهران و بغداد از طریق کاهش انگاره های متفاوت و متعاقبا تحکیم هویت مشترک اقتصادی، فرهنگی و سیاسی، بوسیله تاثیرگذاری بر هویت نخبگان و نظام اقتصادی عراق، مدیریت منش های تجاری متفاوت و تاثیرگذاری بر سلیقه مصرف کنندگان عراقی، کاهش آثار چالش های قومی، مذهبی و تاریخی بر تعاملات اقتصادی و همچنین کاهش پیامدهای ایران هراسی کشورهای رقیب بر فعالیت های اقتصادی و تجاری، از جمله نتایج تنظیم دیپلماسی عمومی در جهت بسط روابط اقتصادی می باشد. این تحقیق از نوع تحقیقات کیفی بوده و روش تحقیق نیز توصیفی-تحلیلی است.