اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر میزان درد مبتلایان به کمردرد مزمن

اغلب افرادی که از درد مزمن رنج می برند، در طول زندگی خود در معرض مشکلات عمده جسمی، روانی و اختلال سلامت عمومی قرار دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (Acceptance and commitment therapy یا ACT) بر میزان درد مبتلایان به کمردرد مزمن بود.

این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی و جامعه آماری آن متشکل از 116 نفر از مبتلایان به کمردرد مزمن مراجعه کننده به کلینیک درد بود. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه درد McGill (McGill Pain Questionnaire یا MPQ) با هدف سنجش درک افراد در ابعاد مختلف (چهار بعد ادراک حسی درد، ادراک عاطفی درد، ادراک ارزیابی درد و دردهای متنوع و گوناگون) بود. 28 نفر از شرکت کنندگان که معیارهای ورود به تحقیق را داشتند، انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 14 نفره قرار گرفتند. مداخله گروهی ACT طی 8 جلسه 1/5 ساعته برای گروه آزمون اجرا گردید. در نهایت، داده ها با استفاده از آزمون های کمی- کیفی برای متغیرهای توصیفی و آزمون های Mann-Whitney، 2c، Fisher's exact و Wilcoxon مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (0/05> P).

درصد بالایی از هر دو گروه را زنان با میانگین سنی 25/10 ± 40/80 سال تشکیل دادند. نمره درد و ابعاد مختلف آن قبل از مداخله بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتایج نمره درد در بعد ادراک حسی، ادراک ارزیابی درد و در کل، قبل و پس از مداخله در گروه آزمون (0/039 = P) و نمره کلی بین دو گروه معنی دار بود (0/035 = P)، اما روند تغییرات نمره درد و ابعاد آن قبل، بعد از مداخله و سه ماه پس از آن در گروه آزمون معنی دار نبود.

به نظر می رسد روش ACT توانسته است بر ادراک حسی، ارزیابی درد و نمره کل درد موثر باشد و شاید نشان دهنده افق های تازه ای در درمان های بالینی است و بتوان از آن به عنوان یک روش مداخله ای موثر سود جست.