تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کروناویروس بین سه گروه از سالمندان بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از فاصله‏ گذاری اجتماعی

شیوع ویروس کرونا باعث افزایش اضطراب بین عموم مردم و بالاخص اقشار در معرض خطر، همچون سالمندان، شده است. از این رو، شناسایی راهکارهای مقابله با اضطراب و مکانیسم عمل آن میان سالمندان امری ضروری است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کروناویروس بین سه گروه از سالمندان، بر اساس فعالیت بدنی قبل و بعد از شیوع ویروس، بود. روش تحقیق ترکیبی از علی مقایسه‏ای و همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق را همه سالمندان بالای 50 سال شهرستان سمیرم تشکیل دادند. 42 سالمند ورزشکار فعال، 42 سالمند ورزشکار غیرفعال، و 42 سالمند غیرورزشکار به عنوان نمونه به صورت هدفمند انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‏ها پرسشنامه استاندارد بود که روایی و پایایی آن تایید شد. تجزیه وتحلیل داده‏ها با استفاده از کلموگروف اسمیرنوف، تحلیل واریانس چندمتغیره، آزمون تعقیبی LSD، ضریب همبستگی پیرسون، و تحلیل رگرسیون چندمتغیره هم زمان انجام شد. نتایج نشان داد سالمندان ورزشکار فعال و غیرفعال در دوران شیوع ویروس از نظر سرمایه اجتماعی و ابعاد آن تفاوت معناداری با هم ندارند. اما سرمایه اجتماعی آن‏ها از سالمندان غیرورزشکار بیشتر است. سالمندان ورزشکار فعال کمترین میزان اضطراب و سالمندان غیرورزشکار بیشترین اضطراب ناشی از کرونا را تجربه کردند. همچنین نتایج نشان داد ابعاد شناختی و ارتباطی سرمایه اجتماعی بر اضطراب ناشی از کرونا تاثیر منفی و معناداری دارند. بنابراین، نتیجه گرفته می‏شود ورزش خانگی در دوران فاصله‏گذاری اجتماعی بیشتر از طریق تاثیرات فیزیولوژیکی و روانی باعث کاهش اضطراب ناشی از کرونا در سالمندان می‏شود.