تبیین اصول مدیریت تمایزهای اجتماعی از منظر قرآن و نقش آن در مدیریت سرمایه اجتماعی
واگرایی اجتماعی مانعی برای مدیریت فرایند تولید و بازتولید سرمایه اجتماعی است. زیرا واگرایی اجتماعی زمینههای تعامل و برقراری ارتباط و بیشینهسازی کمی و کیفی آن را از بین می برد و فرسایش سرمایه اجتماعی را به همراه میآورد. به همین علت، مدیریت سرمایه اجتماعی در گرو مدیریت عناصر و مولفه هایی است که به واگرایی اجتماعی دامن میزنند. بنیاد واگرایی اجتماعی بر عدم مدیریت تمایزهای اجتماعی نظیر تمایزهای ملیتی و قومی، تمایز باورها و ارزشهای ذهنی، تمایزات اقتصادی، و... استوار است. در این تحقیق تلاش میشود با روش تحلیلی توصیفی نقش تنوع ها و تمایزهای ملی و قومی در مدیریت سرمایه اجتماعی بررسی و به این پرسش پاسخ داده شود که «اصول مدیریت تمایزهای ملی و قومی در قرآن، که منجر به ارتقای سرمایه اجتماعی بشود، کدام است؟». به منظور پاسخ به این پرسش، ابتدا از جایگاه سنن ربوبی در تدبیر نظام اجتماعی انسان و به طور خاص سنت تفاوت ملی و قومی سخن رانده شده و سپس به اصول راهبردی قرآن برای مدیریت تفاوت های یادشده جهت جلوگیری از واگرایی اجتماعی پرداخته شده است. این اصول با عنایت به مولفه های شناختی و ارتباطی سرمایه اجتماعی صورت بندی شده است. اصل بازنمایی یگانگی هستی انسان ها به عنوان مولفه شناختی سرمایه اجتماعی، اصل «تعارف» به عنوان رویکرد ایجابی، و اصل «تقوای اجتماعی» به عنوان رویکرد سلبی برای مدیریت ارتباطات ملیت ها و قومیت های مختلف شناسایی شده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.