نظریه مبتنی بر ایات ربانی از تمدن نوین معنوی با تاکید بر بازآفرینی زیر ساختهای تحقق تمدن دینی

در این مقاله به شیوه بررسی شرایط امکان و امتناع، ابتدا این مساله، مورد پرسش، بررسی و ارزیابی قرار گرفته که تحت چه شرایطی، تمدن معنوی در جهان معاصر، امکان پذیر می شود. در ارزیابی موقعیت شناسانه از وضعیت تمدنی، نوشتار حاضر با اشاره به از دست رفتن «وجه ایجابی تمدن مدرن» و تداوم زیست سلبی آن در نبود آلترناتیو یا محدودیت های الگوهای جایگزین شونده، «موقعیت جدید تمدنی» را از نقطه عزیمت یک مبنای جهانی و چارچوب نظری معتبر و متفاوتی از ادبیات رایج در تمدن پژوهشی مدرن و غیر مدرن، دنبال می کند؛ به نحوی که با ایجاد یک سازمان آگاهی متمایز، بتواند بدون آنکه علم و فناوری را منتفی سازد، در همپوشانی با نیاز فراگیر جهان، سد راه معنویت در زندگی مدنی و تمدنی نباشد، و همچنین صورت بندی متفاوتی از کنش ها، سازه ها و نسبت های تمدنی ایجاد نماید؛ به طوری که اساسا نحوه مواجهه با جهان و علم و فناوری را به نحو معناداری، متمایز و دینی سازد. برمبنای چنین اهمیت و ضرورتی است که در این اثر، با اجتهاد سیستمی و بر پایه «آیات ربانی»، یک سازمان مفهومی و نظری از تمدن نوین دینی ارایه می شود و در همین چارچوب و با رویکردی انتقادی به تامل بازآفرینانه در زیرساخت های نرم افزار و سازمان افزار تمدن ساز انقلاب اسلامی می پردازد.