اثر عصاره چغندر قند (Beta vulgaris) در مسمومیت تجربی سلنیوم در موش های صحرایی

مسمومیت با سلنیم بدنبال مصرف یا تجویز بیش از حد  ترکیبات سلنیم در انسان و حیوانات اتفاق می افتد. با توجه به آسیب اکسیداتیو بافتی در مقادیر سمی سلنیم، مطالعه  حاضر به منظور بررسی اثر عصاره چغندر قند به عنوان گیاه حاوی ترکیبات آنتی اکسیدانت در درمان مسمومیت تجربی سلنیوم انجام شد.

در مطالعه حاضر 32 موش در 4 گروه مساوی: گروه کنترل، گروه دوم تجویز خوراکی سلنیت سدیم روزانه  mg/kg6، گروه های سوم و چهارم تجویز سلنیت سلنیم به میزان مشابه همراه با تجویز خوراکی عصاره هیدروالکلی چغندر قند با دوزهای بترتیب mg/kg 500 و 240 بمدت ده روز انتخاب شدند. در پایان مطالعه سطوح سرمی بیلی روبین تام، آسپارتات ترانس آمیناز (AST)، آلانین ترانس آمیناز ALT))، آلکالین فسفاتاز ALP))، مالون دی آلدیید (MDA)، گلوتاتیون پراکسیدازGPX، سوپراکسید دیسموتاز (SOD)  و کاتالاز (CAT) اندازه گیری شدند. تغییرات آسیب شناسی در بافت‏های کبد، کلیه، قلب، مغز، ریه، پوست و مو ارزیابی گردید. داده ها با استفاده از آزمون One-way ANOVA و آزمون تعقیبی توکی تحلیل و 05/0P˂ معنی دار در نظر گرفته شد.

 سطوح سرمی بیلی روبین تام، AST، ALT و ALP در گروه دریافت کننده عصاره 500 به همراه سلنیت سدیم در مقایسه با گروه دریافت کننده سلنیت سدیم کاهش معنی داری را نشان داد (0/05˂p) . غلظت  GPX، SOD و CAT در گروه دریافت کننده عصاره 500 به همراه سلنیت سدیم در مقایسه با گروه دریافت کننده سلنیت سدیم افزایش معنی داری را نشان داد (0/05˂p). در گروه دریافت کننده عصاره 500 به همراه سلنیت سدیم تغییرات پاتولوژیک در تمام بافت‏های مورد مطالعه در مقایسه با گروه دریافت کننده سلنیت سلنیم کاهش معنی داری داشت (0/05˂p).

نتایج مطالعه نشان داد که عصاره چغندر قند می تواند اثرات بیوشیمیایی، استرس اکسیداتیو و پاتولوژیک مسمومیت تجربی با سلنیت سدیم را کاهش دهد.