اثر مواجهه بالا با تستوسترون در دوره جنینی بر روی تحمل قلبی به آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن در موش های صحرایی نر در بزرگسالی در بزرگسالی

عملکرد قلبی و مقاومت به آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن به وسیله عوامل مختلف شامل هورمون های جنسی به ویژه آندروژن ها و استروژن ها تحت تاثیر قرار گرفته می شوند. در مطالعه حاضر، هدف ما بررسی اثرات مواجهه پیش از تولد با تستوسترون بر روی تحمل قلبی به آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن در موش های صحرایی نر در طول دوره بزرگسالی (بالغ) بوده است.

 قلب موش های صحرایی نر که در طول دوره بحرانی از تکامل جنینی شان با تستوسترون مواجه شده بودند (گروه آزمایشی) و موش های صحرایی گروه کنترل، جدا شدند و در دستگاه لانگندورف، پرفیوژن صورت گرفت. مقادیر پارامترهای همودینامیکی قلب شامل  ±dp/dt ,RPP,LVDP,LVSPبا استفاده از دستگاه پاورلب ثبت شدند. مدل رگرسیون خطی تعمیم یافته و مدل معادلات برآورد تعمیم یافته برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد.

در حالت پایه (قبل از ایسکمی)، موش های صحرایی نر بزرگسال در گروه آزمایشی مقادیر بالاتر معنی دار از±dp/dt,RPP,LVDP,LVSP را در مقایسه با کنترل هایشان نشان دادند (0/05 <p). بعد از ریپرفیوژن، مقادیر±dp/dt,RPP,LVDP,LVSP به طور معنی داری در موش های صحرایی آزمایشی در مقایسه با کنترل کاهش پیدا کرد (0/05 <p).

مطالعه حاضر نشان داد که مواجهه بالا با تستوسترون در دوره جنینی، منجر به تحمل قلبی پایین تر در برابر آسیب ایسکمی-ریپرفیوژن در موش های صحرایی نر، در دوره بعدی زندگی (بزرگسالی) می شود.