مروری بر کاربرد عصاره های گیاهی برای کنترل ملانوزیس در میگوی پرورشی

میگو محصول بسیار فاسدشدنی با ماندگاری محدود به دلیل ملانوزیس و ترکیب بیولوژیکی است. کنترل اثرات مخرب ملانوزیس از چالش های حایز اهمیت برای صنعت است. ملانوزیس در سخت پوستان معمولا با استفاده از مهارکننده هایی مانند متا بی سولفیت سدیم کنترل می شود. بااین حال استفاده از مهارکننده های مصنوعی برای ملانوزیس و آنتی اکسیدان ها در فرآوری مواد غذایی معمولا با ملاحظات مربوط به ایمنی و تاثیر بر کیفیت غذا محدود می شود. ازاین رو طی دهه اخیر گرایش به سمت مطالعاتی برای کاربرد عصاره های طبیعی برای کنترل ملانوزیس میگو افزایش یافت. از داده های برخی مقالات منتشرشده از پایگاه های Science Direct، Pub Med، SpringerLink و Scopus در مورد بروز رنگ دانه سیاه ملانین در پوست میگو استفاده شد. میگوها به روش غوطه وری پوشش شده و در یخ یا یخچال نگهداری شدند. در ایران صرفا اثرات عصاره دانه انگور برای جلوگیری از ملانوزیس مطالعه شده است. بعضی از مطالعات تاثیر عصاره های گیاهی ازجمله گشنیز ویتنامی، برگ میوه کاوا، رز ماری، چای سبز، آوکادو، رسوب قهوه عربی و چاموانگ را در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم بیشتر گزارش کردند. برخی از پژوهشگران اثرات عصاره هایی ازجمله زیتون، رزماری، آویشن را به همراه متا بی سولفیت سدیم در جلوگیری از ملانوزیس در مقایسه با متا بی سولفیت سدیم به تنهایی بیشتر بیان کردند. عصاره های گیاهی طی زمان 28-2 روز برای کاهش بروز لکه سیاه در میگو موثر بودند. مطالعات نشان دادند که عصاره های گیاهی می توانند به منزله آنتی اکسیدان عمل کرده و جایگزین طبیعی موثر برای مهار ملانوزیس بعد از مرگ میگو باشند.