جلوه های عدالت صوری در فرآیند رسیدگی های داوری در پرتو نظام حقوقی ایران

نیل به عدالت به عنوان هدف اصلی در هر نظام حقوقی حل و فصل اختلافات محسوب می شود. روش های حقوقی حل و فصل اختلافات نیز به دو دسته داوری و دادگستری تقسیم می شوند. انعطاف پذیری و توافقی بودن یکی از ویژگی های فرآیند داوری محسوب می شود. هدف از پژوهش حاضر این است که جلوه های عدالت صوری در روند رسیدگی های داوری مورد شناسایی قرار گیرند.

این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع‏ آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‏ ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

 در رسیدگی های داوری، از جمله چالش های مهم اصل دسترسی به عدالت می باشد، اما باید به این نکته اشاره کرد، هرچند داوری بر مبنای اراده آزاد طرفین ایجاد می شود، ولی اصول حاکم بر این رسیدگی ها القاکننده حاکمیت عدالت در این نوع رسیدگی ها می باشد. بسیاری از اصول و قواعد موجود در رسیدگی های قضایی در داوری نیز وجود دارد. علت اهمیت داوری و توجه طرفین اختلاف به حل و فصل موضوع از طریق داوری نیز از این مبنا نشات می گیرد که داوری یکی از مهم ترین رفتارهای تامین کننده عدالت در رسیدگی به اختلاف می باشد.

در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

نهاد داوری با توجه به انصاف محوربودن، به دنبال اعمال عدالت صوری نمی باشد و چنانچه جلوه هایی از عدالت صوری در آن وجود دارد، جلوه های مزبور تحت حاکمیت اراده اصحاب دعوی قابل جرح و تعدیل می باشند.