قلمرو ارزش اثباتی شهادت شاهد در حقوق کیفری ایران

شهادت شاهد یکی از ادله اثبات دعواست که همواره در طول تاریخ بشریت مورد استفاده قرار می گرفته است و در امور کیفری اصلی ترین روش اثبات دعوا شناخته شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی قلمرو ارزش اثباتی شهادت شهود می باشد.

 این تحقیق از نوع نظری بوده، روش تحقیق به صورت توصیفی تحلیلی می باشد و روش جمع ‏آوری اطلاعات به صورت کتابخانه‏ ای است و با مراجعه به اسناد، کتب و مقالات صورت گرفته است.

این دلیل در قانون مجازات اسلامی ایران به شهادت شرعی و شهادت غیر شرعی تقسیم بندی شده است که شهادت شرعی در مورد جرایم شرعی مثل زنا یا لواط است که شهادت در آن ها موضوعیت داشته و شاهد باید دارای شرایط خاصی باشد.

 در تمام مراحل نگارش پژوهش حاضر، ضمن رعایت اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

علاوه بر اینکه شاهد باید دارای شرایط خاص باشد تا شهادتش دارای ارزش اثباتی گردد، خود مفاد شهادت هم از لحاظ کیفیتی باید به گونه ای باشد که بتوان از ماهیت آن پی به حقیقت برد و قاضی به اقناع وجدانی برسد. حال تحولات حقوق کیفری ایران در زمینه طریقیت یا موضوعیت داشتن ادله و تخصیص بخشی از قانون به بحث شهادت شهود باعث شده که این شهادت شرعی در صورتی که با علم قاضی مخالف باشد، ولو در جرایمی که شهادت موضوعیت داشته، دارای ارزش اثباتی نباشد.