مقایسه نظام نیمه ریاستی و ریاستی در ایران و آمریکا با تاکید بر اصل تفکیک قوا

تمام نظام های سیاسی و حقوقی تابعی از یک ساختار سیاسی واحد می باشند. در کشور ایران ساختار نظام به شکل نیمه ریاستی - نیمه پارلمانی می باشد و در کشور آمریکا نیز به شکل ریاستی اداره می شود. هدف این تحقیق پاسخ به این سوال اساسی است که آیا وحدت مقام رهبری و مقام اجرایی بهتر است یا تعدد آن؟ یعنی در آمریکا وحدت این دو (رهبری، اجرایی) شکل گرفته، این یگانگی (قوه مجریه انفرادی) بهتر است یا دوگانگی (دو ارگانی قوه اجراییه) که در ایران حاکم است.

 این مقاله توصیفی - تحلیلی، و با بهره گیری از روش اسنادی و استفاده از ابزار فیش برداری تهیه و تدوین گردیده است.

 یافته ها حاکی از این است که؛ نظام حاکم در ایران نظام حاکم نیمه ریاستی نیمه پارلمانی می باشد نظام نیمه ریاستی نوعی نظام حکومتی است که ویژگی های نظام ریاستی و نظام پارلمانی در آن تلفیق شده اند. و در نظام حقوقی آمریکا (قانون اساسی) آمریکا کشوری است فدرالی که یک حکومت ملی و حکومت های محلی پنجاه گانه دارد قوه مجریه فدرالی که از نوع ریاستی است.

از ابتدا تا انتهای مقاله با پایبندی به اصول صداقت و امانت داری تهیه و تدوین گردیده است.

در این مدل نیمه ریاستی- نیمه پارلمانی که در ایران حاکم است، مثل نظام های ریاستی ریاست کشور بر عهده رییس جمهوری است که در انتخابات عمومی به قدرت رسیده و مظهر حاکمیت ملی محسوب می شود و از مسیولیت سیاسی در برابر پارلمان مبراست، اما بر خلاف نظام های ریاستی و به شیوه نظام های پارلمانی هییت وزیران با دریافت رای اعتماد از نمایندگان مجلس رسمیت پیدا می کند و در جریان فعالیت های خود در برابر پارلمان مسیولیت سیاسی دارند و پارلمان قادر است با رای عدم اعتماد هییت دولت را از قدرت ساقط کند.
در مدل ریاستی که نمونه آن در ساختار سیاسی آمریکا حاکم است، در مدل ریاستی معمولا تک نهادی است و همه اقتدارات اجرایی و عوامل قوه مجریه در اختیار رییس جمهور است، رییس جمهور بالاترین مقام رسمی کشور است و از اختیارات تام برخوردار است.