توصیف و روایت در رمان تاریخی لازیکا با تکیه بر نظریه توصیف شناسی

توصیف شناسی توصیف را نه بخشی ناچیز از روایت، بلکه دیدگاهی مستقل و چشم اندازی وسیع درباره آنچه پیش تر روایت شناسان مطرح کرده بودند، درنظر می گیرد. این نظریه با طرح دستگاهی کاربردی برای تحلیل عملی متن اعم از نظم و نثر و یا داستان و ناداستان براساس مبنایی نظری و فکری پی ریزی شده است تا از دریچه ای تازه نگاهی نو بر ادبیات بیفکند. توصیف شناسان بر آن اند که شناسایی بسیاری از زیبایی‏ها و ویژگی‏های متن ادبی از خلال بررسی شگردها و شیوه‏ها و ریزه کاری های کاربرد توصیف امکان‏پذیر است. در گذشته، توصیف فقط عنصری ایستا در روایت بود که موجب توقف یا دست کم کند شدن سرعت حرکت روایت می شد و کارکرد عمده آن نمایش صحنه و توضیح موقعیت داستان بود؛ اما امروزه توصیف شناسان با نگاه دقیق تر، از جزییات بیشتری درمورد ساختار و محتوا، پویایی و ایستایی، سبک و کارکردهای شناختی توصیف آگاهی یافته اند که هرکدام دارای زیرمجموعه هایی است؛ این جزییات نقش حساس توصیف در متن را نشان می دهد. هدف این تحقیق نشان دادن انواع توصیف در رمان تاریخی لازیکا با تکیه بر نظریات توصیف شناسی است. کوشش شده است که نمونه ها و شواهد منحصرا از این رمان نباشد و در موارد لزوم، به سایر رمان های تاریخی هم عصر با اثر مورد بررسی هم استناد شود. از رهگذر این نگاه تطبیقی، نتایجی همچون وجود توصیف های پنهان درمقابل توصیف های صریح و ضمنی، توصیف های پیوسته دربرابر توصیف های گسسته، هم پایه بودن توصیف های عینی و ذهنی، کاربرد توصیف های شناختی و بسیاری دیگر از اقسام توصیف حاصل شد. این تحقیق با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد انتقادی و تطبیقی انجام شده است.