نگاهی تازه به واژه «گلگشت»

فرهنگ های فارسی و شروح حافظ برای واژه گلگشت معانی ای برشمرده اند که متون کهن آن ها را تایید نمی کند. نگارندگان در نوشتار حاضر با بررسی شواهد گوناگون نشان خواهند داد که واژه گلگشت به معنی «گردش، تماشا، سیر، تفرج» است. بر این اساس، اولا جزء نخست این واژه ربطی به گل، چه به معنی حقیقی («ورد، گل سرخ، رز») و چه به معانی مجازی («خوشایند»، «عظیم» و...)، ندارد و ثانیا گلگشت در ترکیب گلگشت مصلا به معنی اسم مکان نیست بلکه معنی مکانی صرفا از مصلا استنباط می شود. در بخش دوم مقاله، بر اساس شواهد گویشی و با استناد به برخی تحولات تاریخی زبان های ایرانی، ریشه جدیدی برای جزء نخست این واژه پیشنهاد شده است. به نظر نگارندگان گل در گلگشت گونه ای از گرد (بن مضارع گشتن) است و گلگشت در اصل *گردوگشت بوده و ساختاری مشابه گیروگرفت و امثال آن دارد.