نام‏ گزینی مردان در اوسنه ‏های عامیانه ایرانی با نگاهی ویژه به اوسنه های عامیانه استان لرستان

درباره نام ‏شناسی شخصیت‏ های داستان‏ های کوتاه و بلند نویسندگان معاصر و افسانه‏ های عامیانه بلند ایرانی پژوهش‏ های معدودی انجام شده است. ولی تاکنون پژوهش مشابهی درباره داستان ‏های عامیانه کوتاه ایرانی انجام نشده است. پژوهش توصیفی تحلیلی حاضر، تلاشی برای بررسی نام‏ های مورد استفاده در افسانه‏ های عامیانه با تاکید بر داستان‏ های عامیانه استان لرستان است. افسانه‏ های دو مجموعه که «ابوالقاسم انجوی‏شیرازی» و «بهرام فره‏وشی» به ترتیب از مناطق مختلف کشور و استان لرستان جمع ‏آوری کرده بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. نام ‏های مردانه محمد، احمد، حسن، علی، عباس، ابراهیم و جمشید بیشترین فراوانی را داشتند. بسامد زیاد نام‏ های محمد، احمد، علی و عباس، با توجه به فرهنگ اسلامی توجیه پذیر است. نام‏ های جمشید و ابراهیم به تنهایی یا در حالت ترکیبی در بین 50 نام پربسامد در ایران قرار نگرفته است. در افسانه‏ ها، جمشید، همیشه ملک جمشید نامیده شده، زیبا توصیف شده، ارتباطی با جنگ افزارهای آهنین دارد، دیو و اژدها می‏کشد و به آسمان پرواز می‏کند. این شواهد بیانگر ارتباط بین جمشید اسطوره‏ای با شخصیتی است که در افسانه‏ های عامیانه، جمشید نامیده شده است. بدین ترتیب، زیاد بودن نام «جمشید» در افسانه‏ ها توجیه‏ پذیر می‏ شود. بسامد فراوان نام «ابراهیم» که نامی ایرانی نیست، جالب به نظر می‏ رسد. در سده‏ های نخستین هجری سعی شده است زرتشت و ابراهیم را یک شخصیت بدانند. بدین ترتیب، پیامبر باستانی ایران دارای دو نام می‏شود. در افسانه‏ ها به تدریج نام جدید، جایگزین نام پیشین می‏ شود. زیاد بودن نام ابراهیم در افسانه ‏ها، به دلیل تلاش ایرانیان سده ‏های نخستین اسلامی برای حفظ نام زرتشت است.