برهمکنش همزیستی میکوریزا و مدیریت علف هرز بر محتوای کلروفیل و عملکرد کنگر فرنگی

این پژوهش به منظور مطالعه اثر تلقیح میکوریزا و کاربرد مالچ های زنده و غیرزنده بر افزایش عملکرد، اجزای عملکرد و محتوای کلروفیل کنگر فرنگی انجام شد.

 آزمایش در سال های زراعی 1396-1395 و 1397-1396 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. تلقیح با میکوریزا گونه Rhizophagus irregularis (تلقیح میکوریزایی و عدم تلقیح میکوریزایی) در کرت های اصلی و انواع مالچ های زنده (شبدر برسیم و خلر) و غیر زنده (مالچ پلاستیکی دو رنگ (مشکی-نقره ای)، کاه و کلش گندم)، وجین کامل علف-های هرز، وجین یک مرحله ای و بدون وجین در کرت های فرعی قرار گرفتند.

بیشترین میزان وزن تر (01/336 تن در هکتار) و وزن خشک (21/34 تن در هکتار) در تیمار مالچ پلاستیکی تحت شرایط تلقیح با میکوریزا ثبت شد. تلقیح با میکوریزا به ترتیب باعث افزایش 1/2، 1/9، 6/6 و 2/5 درصدی در ارتفاع، شاخص سطح برگ، کلروفیل a و کلروفیل کل شد. بیشترین میزان ارتفاع گیاه (167 سانتی متر)، شاخص سطح برگ (18/122)، تعداد برگ در بوته (43) و محتوای کلروفیل a، b و کل (به ترتیب 697/0، 388/0 و 085/1 میلی گرم در هر گرم وزن تر) در تیمار مالچ پلاستیکی مشاهده شد.

به طور کلی میتوان تلقیح با میکوریزا و کاربرد مالچ های زنده و غیرزنده را به عنوان راهکاری جهت افزایش عملکرد کنگرفرنگی پیشنهاد نمود.