بررسی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی اثرات داروی تاکرولیموس در بهبود ضایعات عصبی متعاقب کراش عصب سیاتیک در موش سوری

مطالعاتی با هدف شناسایی پروتکل دارویی موثر در ترمیم اعصاب انجام گردیده است. بررسی حاضر با هدف ارزیابی اثرات داروی تاکرولیموس بر ترمیم عصب سیاتیک متعاقب له شدگی و مقایسه آن با ترمیم خودبخودی، روی 16 سر موش سوری نر بالغ انجام شد. بدین منظور، بعد از مشاهده عصب سیاتیک چپ هر موش، له شدگی عصب مذکور در همه موش های مورد آزمایش با استفاده از پنس هموستات با پهنای دهانه 2 میلی متر، به مدت 10 ثانیه انجام گردید. در ادامه حیوانات فوق به طور تصادفی به دو گروه 8 تایی شامل گروه تحت درمان (گروه اول) و گروه کنترل (گروه دوم) تقسیم شدند. موش های گروه اول، تاکرولیموس (mg/kg 5، زیرجلدی، روزانه) را تا پایان مطالعه دریافت کردند. در گروه دوم از هیچ داروی درمانی استفاده نگردید. ارزیابی هیستوپاتولوژی و ایمنوهیستوشیمی در پایان هفته های دوم و چهارم انجام و مشخص شد که تشکیل پرینوریوم بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت (05/0>p). در پایان هفته دوم در گروه درمانی کاهش التهاب و تورم آکسون، و افزایش شمارش آکسونی اختلاف معنی داری با گروه کنترل نشان داد (05/0<p). در پایان هفته چهارم ، تفاوت شدت التهاب بین گروه ها معنی دار نبود (05/0>p) اما کاهش تورم آکسونی و افزایش شمارش آن در گروه درمانی اختلاف معنی داری با گروه کنترل نشان داد (05/0<p). در پایان مطالعه، افزایش بیان ژن GFAP (glial fibrillary acidic protein) در گروه درمانی اختلاف آماری معنی داری با گروه کنترل داشت (05/0<p). نتایج حاصله مشخص کرد مصرف تاکرولیوس در مدت 2 هفته، سبب کاهش التهاب و در پایان هفته چهارم با افزایش تعداد آکسون ها و کاهش تورم آن، سبب بهبود سریع جراحات عصبی می گردد.