بررسی اثرات تجویز اپیدورال دیکلوفناک سدیم بر برخی از فراسنجه های هماتوبیوشیمیایی، علایم حیاتی، فعالیت الکتریکی قلب و بی دردی در گوسفند

این پژوهش برای بررسی بی دردی و اثرات جانبی دیکلوفناک سدیم به روش اپیدورال روی علایم حیاتی، فراسنجه های هماتوبیوشیمیای و مولفه های الکتروکاردیوگرافی در گوسفندان نژاد لری انجام شد. 18 راس گوسفند ماده غیر آبستن سالم (46/00±2/3 سال) به طور تصادفی به سه گروه تقسیم  شدند و لیدوکایین (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم)، دیکلوفناک سدیم (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) یا ترکیب لیدوکایین (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) - دیکلوفناک سدیم (5 میلی گرم به ازای کیلوگرم) را در فضای بین مهره یک و دو دمی دریافت کردند. زمان شروع بی حسی و طول مدت بی حسی در نواحی دنبه، مقعد، پرینه، فرج و ناحیه داخلی ران ها با تست سوزن بررسی شد. علایم حیاتی قبل و در زمان های 5، 15، 30، 45، 60، 90 و 120 دقیقه، پس از تزریق اپیدورال ثبت شد، همچنین در زمان های 30، 60 و 120 دقیقه نوار قلبی، درصد اشباع اکسیژن شریانی و نمونه خون وریدی از تمام گوسفندان اخذ گردید. زمان شروع بی حسی و طول مدت زمان بی حسی در گروه دیکلوفناک سدیم نسبت به دو گروه دیگر به طور معنی داری به ترتیب طولانی تر و کوتاه تر بود (05/0< P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد دیکلوفناک سدیم همراه با لیدوکایین کیفیت بی حسی اپیدورال در گوسفند را افزایش می دهد و اثر منفی روی مولفه های نوار قلبی و غلظت اکسیژن اشباع شریانی ندارد، اما موجب کاهش غلظت هماتوکریت، تعداد گلبول های قرمز و گلبول های سفید خون می شود، بنابراین به کارگیری دیکلوفناک سدیم در بی حسی اپیدورال توام با لیدوکایین یا منفرد در گوسفند توصیه نمی شود.