بررسی برخی از وظایف عبادی فردی و اجتماعی کم توانان جسمی از منظر آیات و روایات

کم توانان جسمی به دلیل معلولیتی که دارند، به طور طبیعی نمی توانند برخی تکالیف عبادی خود را به جای آورند. در آموزه های دینی بر اساس قاعده نفی عسر و حرج و قاعده عدم تکلیف ما لایطاق، متناسب با توانایی جسمانی کم توانان، تکالیف عبادی آنان تشریع شده است. آگاهی کم توانان از این مهم زمینه علاقه مندی و پایبندی آن ها را به انجام فرایض فراهم می کند. ازاین رو پژوهش حاضر با هدف تبیین برخی از وظایف عبادی فردی و اجتماعی کم توانان جسمی در آموزهای دینی با روش توصیفی تحلیلی در پی پاسخ به این پرسش است که «از منظر آیات و روایات، کم توانان چگونه باید برخی از وظایف عبادی فردی و اجتماعی را به جای آورند». طبق یافته های پژوهش در آیات و روایات، دست کم از کیفیت انجام چهار وظیفه عبادی فردی کم توانان یعنی نماز، حج، دعا و فراگیری مسایل دینی و همچنین از کیفیت انجام چهار وظیفه عبادی اجتماعی آنان یعنی اذان گویی، نماز جماعت و امامت جماعت، جهاد و شهادت دادن سخن رفته است. ادای این وظایف موجب آرامش روح و روان کم توانان می شود و آنان در پرتو ارتباط مستمر با خداوند متعال در قالب عبادات معین قادر خواهند بود در برابر هجمه ناامیدی و افسردگی احتمالی مقاوم شوند و بر مشکلات ناشی از کم توانی فایق آیند.