پاسخ دهی واکنشی افتراقی به بزهکاری اطفال و نوجوانان

کنوانسیون جهانی حقوق کودک با رویکردهای اصلاحی- ترمیمی، راهبردهای الزام آوری را برای پاسخ دهی به بزهکاری اطفال و نوجوانان برای دولت ها تکلیف کرده است. با توجه به اهمیت این پیمان الزام آور و سایر اسناد بین الملل در حوزه حقوق اطفال و نوجوانان بر سیاست گذاری کشورهای عضو، در این مقاله سعی شده تا تاثیرگذاری رویکرد این اسناد بر سیاست جنایی ایران در قبال بزهکاری کودکان و نوجوانان بررسی گردد.

روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است.

اسناد بین المللی برای پاسخ دهی به کودکان و نوجوانان بزهکار با سیاست جنایی افتراقی، رویکرد اصلاحی- ترمیمی دارد و پاسخ های سزاگرایانه و مجازات های بدنی را برای کودکان و نوجوانان مجاز ندانسته است. در نظام حقوقی ایران نیز بعد از تصویب قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 سیاست جنایی افتراقی در مورد اطفال و نوجوانان بزهکار در پیش گرفته و رویکرد اصلاحی- ترمیمی دارد؛ اما در بعضی از جرایم هنوز رویکرد سزاگرایانه دارد. بنابراین، سیاست جنایی ایران در پاسخ دهی به جرایم تعزیری کودکان و نوجوانان با اسناد بین الملل مطابقت دارد؛ ولی در مورد جرایم موجب حد و قصاص مطابقت ندارد. لیکن از آن رو که ایران اگرچه با حق شرط عضو پیمان حقوق کودک است، لازم می باشد که به مفاد آن پایبند بوده و سیاست جنایی خود در مورد اطفال و نوجوانان را با اسناد الزام آور بین المللی مطابقت دهد.