اثر 12 جلسه تمرین پلایومتریک بر میزان شادکامی دختران فعال

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر 12 جلسه تمرین پلایومتریک بر میزان شادکامی دختران فعال بود.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه مازندران بودند که از بین 34 داوطلب برای اجرای تمرین بر اساس شرایط ورود، 15 نفر (سن: 33/2±21) برای گروه تجربی و 15 نفر (سن: 62/2±4/21(برای گروه کنترل به طور تصادفی انتخاب شدند. دو هفته پس از دوره آشنایی و آموزش تکنیک های اجرایی، برنامه تمرینی آزمودنی ها که شامل تمرینات پیشرونده پلایومتریک بود به مدت 4 هفته، هفته ای سه روز اجرا شد. در هر جلسه، 15 دقیقه حرکات کششی و دوی نرم جهت گرم کردن اجرا گردید. سپس برنامه اصلی شامل تمرینات پلایومتریک بمدت 60 دقیقه اجرا و در پایان 5 دقیقه به سرد کردن اختصاص داده شد. اطلاعات مربوط به میزان شادکامی این افراد قبل و بعد از اتمام دوره تمرینی توسط پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) که شامل 29 سوال بود جمع آوری شد. برای تحلیل داده ها از آزمون T وابسته و مستقل با استفاده از نرم افزارSPSS  نسخه 19 استفاده شد.

نتایج آزمون T وابسته نشان داد، میزان شادکامی در دختران فعال در گروه تجربی بعد از انجام تمرینات پلایومتریک به مدت 12 جلسه نسبت به قبل از اجرای تمرین، تفاوت معناداری داشت (015/0=  p). همچنین نتایج آزمون T مستقل نشان داد میزان شادکامی در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشته است (001/0=  p).

با توجه به نتایج به دست آمده و اثر تمرینات بدنی و ورزش از نوع تمرینات پلایومتریک بر شادکامی دختران، پیشنهاد می گردد که از تمرینات پلایومتریک به عنوان راهکاری برای افزایش روحیه شاد و مفرح افراد استفاده گردد.