نظرات و عملکرد معلمان ایرانی زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی در مورد برنامه درسی ارتباطی آموزش زبان

توانمندسازی زبان آموزان برای برقراری ارتباط هم در سطح بین فردی و هم با مردم سایر ملل در برنامه های یادگیری زبان بسیار مورد تاکید است. پژوهش حاضر به دنبال تحلیل نظرات معلمان زبان انگلیسی ایرانی پس از اجرای برنامه درسی جدید آموزش زبان ارتباطی (CLT) است. برای انجام این کار، از دو معلم خواسته شد که یک جلسه از کلاس های خود را ضبط کنند و متعاقبا در مصاحبه های نیمه ساختاریافته شرکت کنند تا در مورد منطق خود برای آنچه در کلاس انجام می دهند توضیح دهند. یکی از معلمان مردی بود که بیش از 20 سال سابقه تدریس داشت و دیگری خانمی بود که تقریبا همان تعداد سال سابقه تدریس داشت. تجزیه و تحلیل داده ها حاکی از تفاوت های گسترده ای بین فعالیت های واقعی معلمان و توصیه های برنامه درسی است. معلمان تحصیلات قبلی خود را به عنوان یک زبان آموز و همچنین واقعیت های زمینه ای را به عنوان عوامل موثر بر تدریس خود برشمردند. نتایج این مطالعه نشان دادند که اگر باورهای معلمان و واقعیت های زمینه ای با هم هماهنگ نباشد، معلمان برنامه درسی را به روش های ترجیحی خود فیلتر می کنند و این منجر به واگرایی از برنامه درسی پیشنهادی می شود. بنابراین، این مطالعه می تواند برای توسعه دهندگان برنامه درسی موثر باشد تا در هنگام پیشنهاد هر نوآوری، واقعیت های زمینه ای را در نظر بگیرند. این مطالعه همچنین می تواند برای افزایش آگاهی معلمان از لزوم احتیاط بیشتر در اجرای برنامه درسی جدید مفید باشد.