واژه‏سازی در فارسی از منظر یک نظریه نام‏شناختی

نظریه پاول اشتکاور [1] نظریه‏ای با رویکرد جدید به فرایند واژه‏ سازی در زبان است که، در عین اتخاذ رهیافت نقشی - ساختی [2] مکتب پراگ، از منظر شناختی [3] به فرایند واژه‏سازی نگاه می‏کند. این نظریه به واژه‏ از منظر نام‏شناختی، یعنی حرکت از مفهوم به ‏سوی واژه، می‏پردازد. براساس این نظریه، نقطه آغاز ساخت واژه تحلیل یک مفهوم مرتبط با یک واقعیت برون‏زبانی است که عضوی یا اعضایی از جامعه زبانی برای نام‏گذاری آن احساس نیاز می‏کنند. از دیدگاه این نظریه، ساخت واژه مطلقا صرفی است و نحو در ساخت واژه دخالتی ندارد. در زبان فارسی مشخص می‏شود که بعضی واژه ‏ها به‏ شیوه نحوی ساخته می‏شوند. [1]. P. Štekauer استاد رشته زبان‏شناسی در دانشگاه سافاریک کشور اسلواکی است، و همراه با راشل لیبر ویراستاری کتاب‏هایی چون Handbook of Word-formation (2005)، The Oxford Handbook of Compounding (2009) و The Oxford Handbook of Derivational Morphology (2014) را بر عهده داشته است