بررسی حساسیت دارویی گونه های آسپرژیلوس جدا شده از مبتلایان اتومایکوزیس مراجعه کننده به کلینیک شهید مفتح شهر یاسوج در شرایط آزمایشگاهی

اتومایکوزیس، عفونت قارچی حاد، تحت حاد و مزمن کانال شنوایی خارجی گوش است، شایع ترین قارچ های شناخته شده ایجاد کننده اتومایکوزیس گونه های آسپرژیلوس  و کاندیدا هستند. هرچند اتومایکوزیس به ندرت یک بیماری تهدیدکننده زندگی است ولی به علت احتمال عود بیماری یک مسئله چالش برانگیز برای بیماران و پزشکان است. میزان بروز و گزارش مقاومت به داروهای ضد قارچی در قارچ های جنس آسپرژیلوس و  کاندیدا با افزایش استفاده طولانی مدت از دارو های ضد قارچ، دسترسی به تست های حساسیتی تشخیصی استاندارد افزایش یافته است. هدف ما در این مطالعه ارزیابی حساسیت نسبت به دارو های ضد قارچی کلوتریمازول، آمفوتریسین ب، ایتراکونازول و وریکونازول در ایزوله های بالینی آسپرژیلوس جدا شده از مبتلایان اتومایکوزیس مراجعه کننده به کلینیک شهید مفتح شهر یاسوج است.

 در این مطالعه 160 ایزوله ی بالینی آسپرژیلوس ، شامل 60 سویه آسپرژیلوس فلاووس، 53 سویه آسپرژیلوس توبینجنسیس، 43 سویه آسپرژیلوس نایجر، 3 سویه آسپرژیلوس تریوس و 1 سویه آسپرژیلوس فومیگاتوس ، جدا شده از بیماران مبتلا به اتومایکوزیس روی محیط PDA کشت داده شد و میزان حساسیت دارویی برای آمفوتریسین ب، ایتراکونازول، وریکونازول و کلوتریمازول بر اساس دستورالعمل CLSI M38A2 تعیین شد.

MIC50 و MIC90 دارو های آمفوتریسین ب، ایتراکونازول، وریکونازول و کلوتریمازول به ترتیب برای سویه های آسپرژیلوس فلاووس (1 و 2، 0156/0و 0625/0، 125/0 و 25/0، 25/0 و 1)، آسپرژیلوس نایجر (2و 4، 0625/0 و 25/0، 125/0 و 25/0، 5/0 و 1) و آسپرژیلوس توبینجنسیس (2 و 4، 125/0 و 5/0، 25/0 و 25/0، 1و 1) میکرو گرم بر میلی لیتر بود. تمام سویه های آسپرژیلوس به ایتراکونازول و وریکونازول حساس بودند.

اطلاعات آزمایشگاهی به دست آمده از این تحقیق نشان داد که ایتراکونازول بهترین اثر ضد قارچ علیه سویه های آسپرژیلوس را دارد و پس از آن به ترتیب وریکونازول، کلوتریمازول و آمفوتریسین ب قرار دارند. به نظر می رسد ایتراکونازول و وریکونازول دارو های مناسبی در درمان عفونت های مرتبط با گونه های آسپرژیلوس  جدا شده از اتومایکوزیس هستند، اما مطالعات بیش تری جهت بررسی میزان مقاومت سویه های مختلف آسپرژیلوس برای دارو های مختلف ضد قارچ مورد نیاز است.